Тошкент давлат юридик университети

E’tibor bering! 
Majburiy sertifikatlashtirilishi lozim bo‘lgan mahsulotlarni 
O‘zbekiston Respublikasi hududiga olib kirish faqat ekologik sertifikati 
mavjud bo‘lgandagina amalga oshirilishi mumkin. Ushbu talab to‘g‘risida 
import kontraktlariga tegishli qoida kiritilishi lozim. Ekologik sertifikatlar 
tegishli mollar respublika hududiga olib kelinganda, deklaratsiya bilan 
birgalikda bojxona organlariga taqdim etiladi.
Ekologik sertifikatlashtirish jarayonida import qilinayotgan mahsulot 
va chiqindilarning ular ishlab chiqilgan yoki hosil bo‘lgan davlatdagi 
belgilangan talablarga mos kelishi tekshiriladi. Ekologik sertifikat har bir 
turdagi chiqindi uchun alohida beriladi. Ekologik sertifikatlashtirish 
bo‘yicha bir necha organ mavjud bo‘lsa, yuridik va jismoniy shaxslar 
xohlaganiga murojaat qilishlari mumkin. Sertifikatlashtirish to‘g‘risidagi 
arizada mahsulot va chiqindining turi, uning xususiyatlari, ekologik 
xavflilik darajasi, hajmi va og‘irligi ko‘rsatiladi. Zarur bo‘lgan hollarda 
namunalar va mahsulot, chiqindilarning texnik hujjatlari taqdim etiladi. 

---

100 
Mahsulot 
va 
chiqindilarning 
sinovlari 
sinov 
laboratoriyalari 
(markazlari) da amalga oshiriladi. Sinov natijalari bo‘yicha bayonnoma 
tuziladi va u sertifikatlashtiruvchi organga taqdim etilagach sertifikat 
rasmiylashtiriladi.
Ekologik sertifikatlashtirishning to‘rtta guruhini ajratish lozim: atrof 
tabiiy muhitning obyektlari; atrof muhitni ifloslantiruvchi manbalar; 
tabiatni muhofaza qilishga mo‘ljallangan mahsulotlar; ekologik axborot 
resurslari; mahsulot va texnologiyalar.
Chiqindilarni sertifikalashtirish sohasi o‘z dolzarbligi bilan ajralib 
turadi. Shu sohada sertifikatlashtirish atrof-muhitga zararli ta’sirning oldini 
olish va ikkilamchi xomashyo sifatida ulardan foydalanishga qaratilgan. 
Chiqindilar bo‘yicha standartlarni takomillashtirish zarur chunki u, 
sertifikatlashtirish bilan to‘g‘ridan to‘g‘ri bog‘liqdir. 
Yevropa Ittifoqida ekologik sertifikatlashtirish tamoyillari oldini 
olish (preventiv) choralariga asoslangan bo‘lib, birinchi navbatda 
ifloslantirish manbalarini yo‘qotish yo‘li bilan atrof tabiiy muhitga 
yetkazilishi mumkin bo‘lgan zararning oldini olishni anglatadi. Ekologik 
muvozanat buzilishiga aybli shaxslarning moliyaviy javobgarligi ikkinchi 
navbatdagi omillarni tashkil etadi. Ekologik sertifikatlashtirishning 
mezonlari standartlashtirish talablaridan kelib chiqishi va ularga monand 
bo‘lishi shart. Buday mezonlarni aniqlash mahsulotning har bir guruhi 
bo‘yicha atrof-muhitga ta’sir ko‘rsatish darajasini marketing va boshqa 
izlanishlar orqali aniqlashni taqozo etadi. Mahsulotni ishlab chiqishi, 
foydalanishi chog‘ida zarur bo‘lgan tabiiy resurslardan foydalanish va 
ularning ifloslanishi hamda ularga o‘zgacha zararli ta’sir ko‘rsatilishini 
o‘rganish zarur.