Тарихи Рашидий (2)

Тарихи Рашидий (2)
Ҳазрат Соҳибқироннинг қалбида ғайрат ёлқини аланга олиб, Аллоҳ мадад бериб турган
бақувват қўллари билан.
Назм:
Пўлат қиличини сермади дадил
Гўё олов кесиб, тўсди қуёшни. 
Бўкирик шер каби отилди шахдам,
Оти аждар каби силтарди бошни.
Ўн еттита қўшини билан душман устига ташланди ва ҳужум ёлқинини уларнинг матонат
хирмонлари устига йўллади.
Бундан даҳшатга тушган амир Шамсиддин отининг бошини жанг майдонидан четга буриб,
қочишга тушди. Назм:
Соҳибқирон ҳужумин кўргани сайин,
Ҳар банданинг мадори кетиши тайин.
Соҳибқирон ғалабасидан амир Ҳусайннинг умиди куч олиб, чекинган лашкарини
йиғиштириб, бир жойда турди. Назм:
Ғанимни қақшатиб қилди тантана,
Сипоҳ томирида қон жўшди яна.
Ҳазрат Соҳибқирон навкари Табан баҳодирни амир Ҳусайн ёнига қуйидаги сўзларни
тайинлаб юборди: «Ҳозирги пайт учун энг тўғри йўл амирнинг бизга яқинлашишидир,
агар бирлашсак, душманга ғавғо солган бўлардик, негаки уларда на биз билан юзма-юз
бўлишга, на қаршилик кўрсатишга куч йўқ». 
Амир Ҳусайннинг бахт юлдузи Соҳибқирон юлдузининг чарақлаши олдида хиралаша
бошлагани боис унинг ҳокимияти куни ҳам омадсизлик шоми томон яқинлашар ва Қуръон
оятида: «Аниқки, то бирон қавм ўзларини ўзгартирмагунларича Аллоҳ уларнинг аҳволини
ўзгартирмас» (13.11) дейилганидек, унинг руҳияти ўша кунлари ўзгариб қолди. У ножоиз
хатти-ҳаракатлар содир қилди. Табан баҳодир унга яқин келганида, у сўкиниб, уни
шундай урдики, йиқилиб тушди. Ҳазрат Соҳибқирон тағин унинг ёнига амир Ҳусайн
баҳодирларидан бўлган Малик ва Ҳамидларни юборди ва бу сўзларни тайинлади:
«Қулай пайтни қўлдан чиқармаслик учун у албатта келиши керак». Бу сўзларни эшитган
заҳоти амир Ҳусайн ғазаб отига миниб уларни урди ва «Мен қочиб кетдиммики, у мени
чақирсин? Агар сизлар ғалаба қилсангиз яхши, агар ғалаба душманга насиб этса, улар
менинг қасосимдан омонлик топишмайди», дея уларга дўқ-пўписалар қилди. 
Кўнгиллари лат еган Малик билан Ҳамид Ҳазрат Соҳибқирон қошига келиб, унинг
жиловига ёпишиб: «У ярамасдан ортиқ мадад кутманг, бунга энди ортиқ уринманг»
дейишди. Ҳазрат уларнинг фикрини рад этмади ва мақсад қўлини ундан тортди. Ҳар
икки тарафнинг чап қанотларини душманнинг қарама-қарши қанотлари тарқатиб
юборгани оқибатида ҳар иккала лашкар ҳам бошлари қовушмай, душман манзилига етган
жойда тўхтади. 
Назм:
Қуёш чавандози тушганда отдан,
Лашкар ҳам тўхтади қирғин-баротдан.
Неча минглаб лашкар тун бўйи ётиб,
Токи тонг отгунча ухлади қотиб.
Ўша кечаси амир Ҳусайн бир неча бор ҳазрат Соҳибқирон қошига одам юбориб, уни ўз
ёнига чорлади. Унинг нолойиқ қилиқларидан дили оғриган Ҳазрат бу таклифни
жавобсиз қолдирди ва илтимосини бажармади. 
28 / 32

---