Т о ш к е н т «маънавият» 2012

СЕН БАРГИДА...
Сен баргида бўлсанг мен шохидайдим, 
Ўйламаки, узлат боргоҳидайдим,
Ё М ашраб, ё Ҳайём паноҳидайдим... 
Йўқ, мен ҳақиқатнинг даргоҳидайдим, 
Сен баргида бўлсанг, мен шохидайдим.
Ҳа, мен шохидайдим, агар силкинсам, 
Баргдай узилиш инг ан и қ эди, ҳа, 
Хазонингга кўнглим қон и қ эди, ҳа. 
Ҳатгоки шох билан қўшала синсам... 
Баргдай узилардинг агар силкинсам.
Баргида юравер, ғингшиб гоҳида, 
М айли, маймун янглиғ тақлидга ёпиш, 
Иблис билан топиш , ел билан чопиш... 
М ен шохида қолай, ўша шохида...
Қолай ҳақиқатнинг ўз даргоҳида!
139

---

ОЛХЎРИ
Н ақ никоҳ оқш омида
Ясанган сулув янглиғ,
О қ ш ойи кўйлақдайдинг,
Кўргандим баҳор чоғи,
Кумуш табассумларинг
Кўнглингга кўзгу янглиғ,
М аст этарди офтобнинг
Эҳгиросли қучоғи.
Ёз бўйи йигит боғбон
Ю з ўргилиб бўйингдан,
Бугаб, тараб, ардоқлаб,
Ҳеч сувсатиб қўймади.
Ёз бўйи димоғи чоғ
С енинг атир бўйингдан,
Тўлишган жамолингга
Ю з қараеа тўймади.
Олтин куз \а м келибди,
Ш охларинг шиғил емиш,
Қуёшда ярқираш ар
Й ирик ёқут доналар.
Боғбон йигит меҳнати
Қандай серҳикмат эмиш. 
Сават-сават теришар
Келинлару оналар.
Тўйларнинг тансиқ кўрки,
Чиройли куз меваси,
Ш иринлиқца гўёки
Бўй қизларнинг дудоғи,
Дудоқдек ардоқламоқ
О ш иқ боғбон шеваси,
Фахр этса арзигулик
Бу кентнинг чексиз боғи.
Сирдарё

---

Д О РИ Л Ф У Н У Н Х И ЁБОН ИДА
Сенда кезарканман, тушади ёдга 
Ўсмирлик йилларим ва дорилфунун -
Тоб беролмай ёруғ бир гирдибодга, 
Чекинарди у вақг жаҳолат, жунун... 
Хиёбон! Юз йиллик чинорларингки, 
Боболардан ёдгор, салқин, соялик.
Я шил гумбазлару минорларингки,
Ҳар қайси саргузашт ва ҳикоялик. 
Оташин ўсмирлик гувоҳи бўлар! 
Сирдош бир чинор ҳам бор орангизда. 
Эҳ-ҳе, оқиб кетди не оқин сувлар,
Бугун мана тағин мен даврангизда...
Ёш келинлар янглиғ ўралибсиз-ку 
Бугун сахий қиш нинг о қ ипагига,
Не чоғли бўйдорсиз, серсавлат, сулув!.. 
Келдим аста таниш чинор тагига, 
Бош им эгиб гурд им, қор ёғар эди, 
И кков пичирлаш дик, сўрашдик соғлиқ, 
«Эҳ-ҳа, сен ҳам қордай оқсан-ку!» деди. 
Бош ланди бетовуш ҳазил, вақгчоғлиқ, 
«Сен-чи, ўшамисан? Сен — ҳдмон ўша, 
Қ ор қўйнида тағин қирчиллабсан зап. 
Ҳ амон ўша сўлим ва холий гўша...»
- Сўйла, ним а ran?
«Эсингдами, у вақг келардим ҳар кеч. 
Баъзан келар эдим ҳдтго эрталаб. 
Ким ни кутганимни билармидинг ҳеч, 
Сочларим оқарар эди битталаб».
- Нега?
«Кўргандинг-ку, ўша илк севгим,
Ўша илк севганим келмайин қолса,
Не соч, ўзлигим ҳам оқарарди жим,
141

---

He қилай, и ш қ ш ундоқ савдолар солса... 
У вақт тўрт ёнингда пастқам кўчалар, 
Осмондан ёғарди кеча-кундуз чанг.
Қора кўлкаларда мудраб кечалар, 
Ёруғлик сўқмоққа тушарди аранг.
У вақг ариқлардан оқарди безгак,
У вақг қатраларда яшарди ришта,
Ж онга ваҳм соларди қадимий эртак...»
- Бугун бари ўзга, бари саришта!
«Ака ука билан пичокдашарди 
У вақг Регистоннинг холий четида. 
Зулмат ва жаҳолат қучокдашарди 
Сиёб кетида...
Ола чопонларинг қани, ажабо?
Қани сур тумандай кезган хаёлот?
Қайда не жонларга чанг солган вабо. 
Қани у ҳаёт?
Тўрт ёнингда баланд ва о қ кош она, 
Кўркингда барқ урар ёруғ бир олам, 
Савлатингда аён қутлуғ замона,
Соҳиби давронинг — меҳнаткаш одам! 
Эй азиз хиёбон, м енинг ёшлигим 
Сенда қолган эди, ростми, ёдга ол. 
Ш еъру ҳикмат билан илк сирдошлигим 
Сенда қолган эди...»
Ш у зум битта чол,
Чинордай чол келиб қолди ёнимга,
Ҳа, ўша гулчи-ку, богбон, донишманд. 
Ю рагим тор келиб ҳаяжонимга,
Дедим: «Салом бўлсин, азиз Самарканд! 
Сенда қолган эди м енинг ёшлигим, 
Ўзимга қайтиб бер, Самарқанд бобо! 
Сенда қолган эди қалам қошлигим. 
Ўзимга қайтиб бер, дониш манд бобо!» 
Ш у кез дорилфунун эш икларидан 
Хиёбонга тўлди ёшлар оқини.
Бари, олтин даврон бешикларидан, 
Кўзларида чақнар билим чақини. 
Ҳайрон ва бахтиёр қарайман жимжит, 
Қўлини кўтариб ш ундоқ деди чол:
142

---

Ёш лигин изловчи, ҳей оқсоч йигит; 
Ёшлигингни ол!
Ҳа, мен ёш лигимни ва шўхлигимни 
Ш у навқиронларнинг кўзида кўрдим.
Ўша илк севгим ни, қалб чўғлигимни 
Ш у ёш ж ононларнинг юзида кўрдим.
Ш еърга сиғмай қолди бахтиёрлигим...