T me/akrommalik

T.me/akrommalik 
 
www.facebook.com/akrom.malik2020 
 
Menga b
o‘layotgan zulm avlodimga bo‘lishini tushunganim uchun 
kurashdan hayiqmaganman. 
Bizning yoshligimizda ongimizga singdirilgan 
g‘oya shu edi. Biz kabi 
muhojirlar yashaydigan mavzelar aslo xavfsiz b
o‘lmagan. Ko‘cha bezorilari 
iz
g‘ib yurishardi. Biroq ular ham insofsiz emasdilar. Qashshoq va 
begunohlarga tegmasdilar.
Gazeta-jurnallar, kino va teatrlar, kitoblar bizga ana shu 
g‘oyani 
singdirdi. Bu 
g‘oya, shunchaki, nazariya emas, hayot edi. Bizning turmush 
tarzimiz edi. Haqqimizni birovga bermaslik uchun 
o‘lib –tirilganmiz. Har 
qanday s
o‘zimizni ochiq aytishdan cho‘chimadik.
Xullas, otam keksa frantsuz vinochiga shogird tushgan.
– Frantsiyani Gitler boshliq nemislar bosib oldi, lekin ayb nemislarda 
emas, Gitlerda, 
– der ekan u frantsuz. – Biz birinchi jahon urushida bu 
yerga kelganmiz. Lekin men qalban frantsiyalikman. Sharl
ь de Gollь 
fashistlarga qarshi partizan urushi qilganida, bormoqchi edim, 
o‘zlari ishni 
mensiz ham amallashdi, azamatlar! 
Vinochi deganim vino ishlab chiqarmaydi, vino savdosi bu. 
Yevropada frantsuz vinolari mashhur. Bandargohga kemalar Frantsiyadan 
vino keltirishadi, otam ustozi bilan birga olib kelgan, savdosiga hamisha 
yordam bergan. Keksa vinochi uni hech qachon quruq q
o‘ymagan. Yaxshi 
t
o‘lagan. Shuning uchun ham ota –onam qisqa yillarda kulbalarini shinam 
uyga aylantirishgan. 
Аkalarim, men, ukalarim – hammamiz ketma-ket 
tu
g‘ildik. U paytlarda ayollar oilani, farzandni, erni muqaddas bilgan, hayot 
mazmuni sanagan. 
Tu
g‘ishdan qochmagan. Hozir esa vaziyat juda boshqacha. Men 
bugun hayotimizga qarab, begona dunyoga tushganday his etaman 
o‘zimni. 

---