T me/akrommalik

T.me/akrommalik 
 
www.facebook.com/akrom.malik2020 
 
k
o‘rinmasdi. Ommaning katta qismi voqeiy romanlarni, detektivni sevadi. 
Sentimental, syurrealist va modern asarlarni esa olifta yoshlar yaxshi 
k
o‘rishadi. 
Men ham 
o‘shalar safida edim. Zalьtsburg universitetida o‘qishni 
istashimni aytgandim, ota-onam bajonidil q
o‘llab-quvvatlashdi. Falsafa 
y
o‘nalishida o‘qiy boshladim. 
Bakalavr darajasini oldim, keyin magistr diplomiga ega chiqish istagi 
paydo b
o‘ldi. Tahsilni davom ettirdim. 
Yoshim 
o‘ttizga kirganida onam: «Yigiting bormi?» – deb so‘radi. Men 
hayron b
o‘lib, «Yo‘q», – dedim. 
O‘shanda onam turmush qurishimni istayotganini ilk daʼfa sezdim. 
Magistrlik ishim yunon miflari va falsafa mavzusida b
o‘ldi. Mif, din va 
falsafa orasidagi bo
g‘lanishni tadqiq etdim. Inson ongidagi erk, ruhning 
anglamsizligi, bunda mifning yagona yechimligini tushuntirishga intildim.
Endi olim sifatida talaba
larga maʼruza o‘qishim uchun doktor darajasi 
zarur edi. Negadir, buni istamadim. T
o‘satdan universitet hayotidan 
chiqishni istab qoldim. Qiziqarli, Yer yuzining hamma burchaklariga 
eltadigan, turfa el va elatlar hayotini tanishtiradigan kasb izlay boshladim. 
Bu istagim 
o‘zimga maʼlum edi, xolos. Zerikishimni bartaraf etish 
uchun yigitlar bilan tanishdim, k
o‘pincha sigaret chekdim, vino, viski ichdim, 
klublarda k
o‘ngil yozdim. 
Biroq turmush qurish rejamda y
o‘q edi.
Bu vaqt orasida bir tanishim ilmiy fil
ьmlar suratga oladigan 
kompaniyada b
o‘sh ish o‘rni borligini aytdi. Stsenariynavis kerak ekan. 
Rezyume topshirdim. Suhbatga chaqirishdi. Ishga kirdim. Ishxonam 
uyimdan uzoqda 
– Germaniyada edi. Ota –onam bilan xayrlashib, Berlinga 
y
o‘l oldim. 
Bu yoshimda ham men qay
g‘usiz edim. Hayotda meni Xudo haqida 
o‘ylashga majburlaydigan bir voqeaga duch kelmagan edim. 

---