T me/akrommalik

T.me/akrommalik 
 
www.facebook.com/akrom.malik2020 
 
– Xalqimiz hozir qullikda yashamoqda, o‘g‘lim. Qul bo‘lgan xalqning 
ichidagi munosiblar ra
g‘bat va imkoniyatdan mudom mahrumdirlar, senga u 
joylarda ziyon yetishidan q
o‘rqaman, – deb xavotirini bayon etdi ota. 
– Ruxsat bersangiz, ota yurtga borsam, Xo‘tan, Yorkent, Koshg‘arni 
ziyorat etsam. Yurak-yuragimda nimadir 
o‘sha tuproqlarga tortayotir, – dedi 
Аbdulloh. 
– Bolam, o‘sha tanlov sensiz ham bitar, – dedi Ibrohim Yorqin o‘g‘lini 
yuborgisi kelmay. 
– Zulm makoniga kirishga bu sabab arzimaydi. 
Аbdulloh indamadi. Uyg‘ur yurtiga borish istagi uni qamrab olganini 
otasi sezdi. Sezdi -da, noiloj dedi: 
– Mayli. Juda ham borging kelibdi. Borib kelaqol, Аllohning panohida 
b
o‘l. 
Аbdullohning yuzi yashnadi. Аstoydil hozirlik ko‘rdi. Bir haftadan 
s
o‘ng, otasidan duo so‘radi, xotini Rohila bilan xayrlashdi, o‘g‘li Qilichbekni 
k
o‘tarib, peshonasidan o‘pdi. U o‘n kunda qaytishi kerak edi. Shuning 
uchun safarini hammaga bildirmadi. Bu safar uzoq yillarga ch
o‘zilmog‘idan, 
ota-onasini, oilasini, bu kunlarini chuqur mung ichida eslashidan u bexabar 
edi, zotan. 
O‘N BIRINChI BOB 
Tong nasimi dengiz havosini olib keldi. Bu havo namchil, hatto, 
sh
o‘rtak edi, go‘yo. Sharqqa qaragan ochiq deraza oldida Roziya xonim 
Qurʼon o‘qiydi. Derazadan dengiz juda yaqin ko‘rinadi. Jimirlayotgan bahr, 
dastavval, ol tusga kirdi, keyin olovlandi, s
o‘ng oftob oltin qosh kabi ko‘tarila 
boshladi.
Roziya xonim Shafiqaning muammosini hal etib, bugun Istanbulga 
uchish niyatida edi. 
Kecha Shafiqani yi
g‘idan to‘solmadi. U na gapirdi, na so‘zladi, faqat 
siqtadi. U 
o‘z ichidagini bayon etishga bir so‘z topmasdi. 

---