T me/akrommalik

T.me/akrommalik 
 
www.facebook.com/akrom.malik2020 
 
Mehmonlar uchun m
o‘ljallangan xona keng, shinam edi. Xizmatchi 
Fotih Karimning xonasiga ketarkan, istarali bir ayol kirdi. 
– 
Bekam, 
Istanbuldan 
mehmonlar 
kelishibdi, 
xatibimizni 
s
o‘ramoqdalar, men u kishidan ijozat olay, – dedi xizmatchi yo‘l –yo‘lakay.
Uning «Bekam» degan so‘zi Shafiqaga chaqmoq urgandek taʼsir etdi. 
Beixtiyor ayolga qaradi. 
Аyol kelib, ularga salom berdi.
– Kelib, ko‘zimizni nurga to‘ldirdingiz, – dedi mezbon xonim ochiq 
yuz ila. 
– Ismi sharifim Аmina Karim, Fotih Karim janoblarining 
zavjalariman. 
Shafiqa muzdek suv ichiga ch
o‘kkandek seskanib ketdi, xayriyatki, u 
paranji ichida edi, yuzlarini parda yopib turibdi, aks holda, 
Аmina bu 
ayolning nima uchun bu qadar oqarib ketganidan taajjubga tushar edi, 
albatta. 
– Juda ham mamnunmiz, – dedi Roziya xonim. – Fotih Karimdek 
olim insonga sizdek mutohhara zavja behad yarashadi. 
Аllohim 
turmushingizni xayrli, barokatli qilsin, amiyn! 
– Аmiyn, – dedi Аmina. 
– Аmiyn, – dedi eshitilar –eshitilmas ohangda Shafiqa. Ko‘zlarini 
t
o‘sib turgan qora to‘rli parda uning ko‘zyoshini ham yashirdi. 
– Mening ismim Roziya Muhsin, – deb o‘zini tanishtirdi xonim. – Bu 
mening singlim. Fotih janoblariga bir masalada murojaat etmoqchi edik. 
Shu payt tashqaridan biri besh, biri uch yoshli ikki bolakay 
chu
g‘urlashib kirib keldi. Shafiqa o‘rnidan turib ketdi. Ortiq o‘zini ushlay 
olmadi. Yugurib borib bolalarni quchoqladi. Buni k
o‘rib, Аmina ham, Roziya 
xonim ham tezda turdilar. Shu onda xizmatchining ovozi keldi: 
– Ustoz Fotih Karim aziz mehmonlarimizni kutmoqdalar.
Roziya xonim Shafiqaning q
o‘lidan ushladi. Shafiqa sassiz –sadosiz 
holda ikki bolani yana bir marta mahkam ba
g‘riga bosib, keyin Roziya 
xonimning izidan yurdi. 

---