Suv ostida sakson ming kilometr

1 

Bizan  -   kema ortidagi kichik machta.

51

---

Men  maxluqni  kuzatayotganimda  uning  burun 

kataklaridan ikki o‘rim suv otilib,  qirq metr baland- 

likka  ko'tarildi.  Bundan  uning  qanday  qilib  nafas 

olishi to ‘g‘risida ma’lum tasawurga ega bo'ldim.

Bu  sirli  mavjudot  umurtqalilar  to'dasi,  sut- 

emizuvchilar  sinfi,  bir  qorinlilar  sinfchasi,  kitsi- 

monlar  guruhiga  kiradi,  degan  xulosaga  keldim. 

Oilasiga kelganda... bunisini hali men bilmas edim.

Kitsimonlar  guruhi  kitlar,  kashalotlar  va  del- 

finlar  oilasini  o‘z  ichiga  oladi.  Narvallar  ham  shu 

so'nggisiga  kiradi.  Bu  har  bir  oila  yana  ko'plab 

oilachalarga,  oilachalar  nasllarga,  nasllar  turlar- 

ga  bo'linadi.  Turlar,  nasllar,  oilachalar va  oilalar  -  

bular  haqida  hozircha  mulohaza  yuritishim  qiyin, 

ammo Ned Lendning san’ati va kapitan Faragutning 

tajribaliligi  tufayli  yaqin  orada  bu  ma’lumotlarni 

ham olishimga sira shubhalanmas edim.

Komanda  boshliqning  buyruqlarini  sabrsizlik 

bilan  kutar  edi.  Kapitan  bahaybat  maxluqni  diqqat 

bilan  ko'zdan  kechirgach,  kema  injenerini  chaqi- 

rishni buyurdi. U ham tezda yetib keldi.

-  Bug‘ga yaxshilab o‘t qalanganmi? -  so‘radi ka­

pitan.

-  Xuddi shunday, kapitan,  -  javob berdi injener.

-   Yaxshi.  0 ‘txonaga  yana  ko‘mir  tashlang!  Bu 

buyruq uch marta «ига» sadosi bilan qarshi olindi.

Jang soati keldi.

Bir  necha  minutdan  keyin  kemaning  ikkala 

mo'risidan  buruqsib  qop-qora  tutun  ko‘tarildi  va 

kema asta zirillay boshladi.

«Avraam  Linkoln»ning  qudratli  vinti  kemani 

to ‘ppa-to‘g‘ri  bahaybat  maxluq  tomon  surib  ketdi. 

Maxluq  kemaning  o'ziga  yarim  kabeltgina  yaqin- 

lashuviga  yo‘l  qoyib  berdi.  Shundan  so'ng  suvga

52

---

cho'kmay,  bizning  kemamiz  bilan  oldingi  oraliqni 

saqlab, sekin orqaga suza boshladi.

Ta’qib  chorakam bir soat davom etdi,  ammo  shu 

vaqt ichida «Avraam  Linkoln» unga bir fut ham ya- 

qinlasholmadi. Bu tezlik bilan maxluqni quvib yetib 

bo'lmasligi aniq edi.

Kapitan  Faragut  jahl  bilan  qalin  soqolini  tortqi- 

lar edi.

-   Ned  Lend!  -   qichqirdi  u.  Kanadalik  unga  ya- 

qinlashdi.

-  Qani, janob kit ovlovchi, -  unga murojaat qildi 

kapitan,  -  sizga eshkakli qayiq kerakmi?

-   Yo‘q,  -   deb  javob  berdi  garpunchi.  -   Bu 

dog‘ulini o‘zi qo'lga tushmaguncha olib bo'lmaydi.

-  Xo'sh, nima qilish kerak?

-   Iloji bo'lsa,  bug'  bosimini  oshirish kerak.  Rux- 

satingiz  bilan,  men  kema  tumshug'iga  o'rnashib 

olaman  va  biz  unga  yetarli  darajada  yaqinlashgan 

zahoti garpun tashlayman.

, 

-   Juda  soz,  Ned,  -   dedi  kapitan  va  so'zlashuv 

trubasidan buyruq berdi:

-  Bug'ni oshiring!

Ned  Lend  o‘z  o'rniga  qarab  ketdi.  0 ‘txonalarga 

yana ko‘mir qalandi va vint minutiga qirq uch mar­

ta aylana boshladi.  Suvga tashlangan lag1 kemaning 

soatiga  o‘n  sakkiz  yarim  milya  tezlikda  suzayotga- 

nini ko'rsatdi.

Ammo la’nati maxluq ham soatiga o‘n sakkiz ya­

rim milya tezlikda suza boshladi.

Bir  soat  davomida  kema  shu  tezlikda  suzsa-da, 

lekin  bu  bilan  u  bir  santimetr  ham  yutmadi.  Bu 

Amerika  flotining  eng  tezyurar kemasi  uchun  uyat 

edi.