Suragan edingiz

“Эҳсон
(эзгулик)
нинг мукофоти фақат эҳ сон
(эзгулик)
дир” 
(Раҳмон сураси, 60-оят)
.
Инсон дунёга келар экан, дастлаб жуда заиф 
ва нимжон бўлади. Аста-секин улғайиб, қув-
ват га тўлади. Йиллар ўтиб ёшига ёш қўшилган 
сари яна қуввати кетиб, заиф бўлиб қолади. 
Бу ҳақда Қуръони каримда бундай дейилган:
 
“Аллоҳ шундай зотдирки, сизларни заиф 
нарса дан 
(бир томчи сувдан)
 яратди, сўнгра 
(сизлар га)
 заифликдан кейин 
(қувват пайдо)
 
қилди. Сўнгра қувватдан кейин яна заиф лик 
ва қариликни 
(пайдо)
 қилди. У Ўзи хоҳла ган 
нарсани яратур. У Билимдон ва Қудрат ли-
дир” 
(Рум сураси, 54-оят).
Бу дунёда инсонни қилган яхшиликларию, 
эккан дарахтлари, вояга етказган фарзандла рию, 
тарбиялаган шогирдлари улуғлайди. У дунёга 
келиб, яқинлари, оила аъзолари ва атрофини ўраб 
турган ёр-дўстлари билан бирга умргузарон лик 
қилади. Кечаги гўдак бугун йигит. Вақт ўтиши 
билан ёшлик ҳам бевафо дўст сингари ташлаб 
кетади уни. Бу ҳаёт қонуни. Аммо инсон мана 
шу умри давомида қанча кўп яхшилик қилса, 
савоб захирасини кўпайтирса, ана шу ҳақиқий 
ютуғидир. Зеро, умрнинг узунлиги унда қилин ган 
яхшиликлар салмоғига қараб фойдали бўла ди. 

---

Ота-онага оқ бўлишдан сақланайлик

 
13
Абдуллоҳ ибн Бишр Асламий (розияллоҳу ан-
ҳу) дан ривоят қилинган ҳадиси шарифда Ра-
сулуллоҳ (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) бундай 
марҳамат қиладилар: 
“Одамларнинг энг яхшиси 
умри узун бўлиб, амали гўзал бўлганидир”
(Терми-
зий ривояти).
Афсуслар бўлсинки, қариялар ва кекса ота-
оналар айрим кишилар назарида текинхўр ва 
ортиқчадек туюлади. Бирор даврага кирган да 
ёшлар ёки фарзандлари баъзан “уф” тортиб, 
“қа риганда уйда ўтирса бўлмасмикин-а?” деб 
ёқтирмайди.
Аллоҳ таоло Қуръони каримда инсонни ўз 
ота-онасига яхшилик қилишга буюриб бундай 
дейди: “