Sultonmurod Olim, Sunnat Ahmedov, Rahmon Qo‘chqorov

SIYOVUSH MAKTUBIGA KAY KOVUSNING
JAVOB YUBORGANI
Bu noma yetishgach shohi Eronga,
Toj-u taxti boshi yetdi Kayvonga:
«...Ona suti ketmay og‘zingdan hamon,
Yovga o‘q yog‘dirib, tortibsan kamon.
1 Siyovush —
E ro n shohi K ay K ovusning o ‘g ‘li, on a tarafid an T u ro n shohi 
Afrosiyobning ukasi bo'lm ish G arsevazning evarasi.
2
Qissa m azm unidan kelib chiqib, shartli ravishda unga shu qo'shim cha nom ni 
qo'ydik. — 
Tuzuvchi.
3 Xun —
qon.

---

...Yovni yengib, etgach barobar yerga,
Biroz to'xtab turmoq lozimdir erga.
Qo'shin tarqalmasin, et bir joyga jam,
Bir qarorgoh qurgin sen o ‘zingga ham.
...Savashin qidirib etma hech shitob,
0 ‘zi jangga kelur ul Afrosiyob.
Ul o ‘tsa sen taraf, gar kechib Jayhun,
Balki, o‘z etagi xun bo‘ladi, xun!»
AFROSIYOBNING QO‘RQINCHLI
TUSH KO‘RGANI
Hali tunning uchdan biri o‘tmayoq,
Shoh uyg‘ondi, tani bezgakday titroq.
Qaltirab, bo'kirib, uyg‘onib ketdi,
Uning dod tovushi atrofga yetdi.
Uyg'onib ketishdi cho‘ri, g‘ulomlar,
Shov-shuv ko‘tarishdi kaniz, mahramlar.
Taxtga keltirishdi, tutib qo‘lda sham,
Titrar terak bargi kabi hali ham.
Yana savol berdi Garsevaz1 nomvar:
«Ne sinoat o‘tdi, so'zla, birodar?»
Afrosiyob dedi: «Naqadar mudhish,
Hech kim, hech ко‘miasm bunday qo‘rqinch tush.
Bu kecha ko‘rganim tushni hech qachon,
Na keksa ko‘rgandir, na bir navqiron.
Biyobon g‘iji-bij ilonmish, ilon,
Yer chang-u kalxatga to ‘liqmish osmon.
Har yonda qoyalar, chag‘ir tosh tog‘i,
G o‘yoki jahonning soliq qovog‘i.
Bir chekkada turar mening chodirim,
Atrofda sipohim — botir, qodirim.
Ko‘tarilib shu zum shiddatkor bo‘ron,
Bayrog‘imni yulib yiqdi nogahon.
Har tomondan oqdi daryo-daryo xun,
Qarorgoh chodirim bo‘ldi sarnigun.
1 Garsevaz ~
Afrosiyobning ukasi.

---

Lashkarim ichidan sanoqsiz miqdor, 
Boshlari kesilgan, tana-loshi xor.
Eron sipohlari misoli bo'ron,
Bosib kelar qo‘lda nayza-yu kamon.
Har nayza uchida bir bosh osilgan,
Har kim qo'ltig'ida bir bosh qisilgan.
Suvoriylar bari tim qora kiyim,
Nayza-la taxtimga ayladi hujum.
Taxtimdan olishib, qo'limni bog‘lab, 
Surgab ketishardi, dilimni dog'lab.
Sinchiklab boqardim zor-zor har tomon, 
Ko'rinmasdi menga qardosh biror jon.
Kovus huzuriga yetkazdi oson,
Meni yugurtirib bir yosh pahlavon.
Bir taxt edi, undan past kelardi Moh, 
Unda o‘ltirardi gurd1 Kovus shoh.
Kovus shoh yonida bir yosh xushchiroy, 
Yigit o'ltirardi misli to'lin Oy.
0 ‘n to‘rtdan oshmasdi yigitning yoshi, 
Meni bog‘liq ko'rib, cliimrilib qoshi,
Bir na’ra tortdi-yu devi g‘arrondak,
Tig‘ bilan ayladi naq ikki bo'lak.
Dodlab yuboribman og‘riq vahmdan,
0 ‘z ovozim bedor etmish uyqimdan».