Шаҳноз абдуллаева: «У ўз «Монализа» сига бутун умр содиқ қолди »

Дадангиз ҳақида ҳам гапириб беринг, у ҳам рассом бўлганми?
— Дадам Абдуллаев Каримжон малакали ҳуқуқшунос бўлган. Қалби гўзалликка ташна инсон бўлсада, рассом бўлмаган. Бахтга қарши, у ҳам узоқ яшамаган 38 ёшида оламдан ўтди. Ўша йиллари тўрт фарзанд билан бева қолган онамга Чингиз Аҳмаровнинг жуда кўп ёрдами теккан. Биз унга эргашиб, уни идеал сифатида кўриб, унинг ҳикояларини тинглаб катта бўлдик.
Ҳатто исмингизни ҳам бобонгиз қўйган экан
— Ҳа, шундай бўлган. Чингиз Аҳмаров менга «Шаҳноз» деб ўзи исм берган ва «Сени Шаҳноза десалар қарамагин, «Шаҳноза» бу ўзбекчада қўшиқни англатади, сенинг исминг «Шаҳноз» у эрон шоҳининг жасур қизи, малика бўлган» деб кўп уқтирарди.
Чингиз Аҳмаров тарихдан ташқари, сўфийликка ҳам қизиққан дейишади
— У, яна қайтараман, дунёқараши жуда бой инсон эди. У нафақат тарихга модага ҳам жуда чизиқарди. Ўша пайтларда обунаси жуда қиммат бўлса ҳам, Москвадан олиб келиб, жаҳон мода журнали «Эл»ни ўқирди. Ўқиб бўлгач онамга берарди, уни ҳам ҳамиша ўз устида ишлашга ундарди. Навоийни асл муҳлиси эди. Илмни яхши тушунарди, қариндошлари билан араб тилида хат алмашарди, аксарият суратларига ҳам арабчада имзо чекарди. Балким, сўфиликка ҳам қизиққандир бу ҳақида у билан гаплашмаганмиз, бироқ унинг бобоси жуда маданиятли илмли инсон бўлган, отаси эса жадид бўлган, шу сабаб бу гапингизда ҳам жон бор деб ўйлайман. Менимча, унинг ўзи сўфий бўлган, саёҳатни севарди, ҳамиша ўрганишда эди. Ҳаттоки, 76 ёшида мен яхши эслайман инглиз тилини ўрганганди. Укам билан бирга дарс қиларди. Унинг ҳаёт йўли жуда ибратли, ҳавас қиларли кечди, ҳеч кимга ёмонлик тиламади, шаънини пок сақлади ва ўзидан катта мактаб қолдирди. Шундай яшаш керак!
Мазмунли суҳбатингиз учун катта раҳмат, келгусида муҳташам санъат асарлари яратишингизга тилакдошмиз!