Ш арк классиклари меросидан умар хайём рубоийлар

235
Дил мулкида бўлмоқ керак хўп ҳушёр, 
Жаҳон ишида-чи, беуну бекор.
Икки кўз, тил, ҳулоҳ омон чоғида 
Кўз, тил ва ҳулоҳсиз бўлмоҳлик даркор.
2 3 6
Аҳл лол бўлмаган тун йўҳ, ажабо, 
Ииғидан этакка дур тўлмас, аммо. 
Тўлдиролмас бошим косасин савдо, 
Тўнкарилган коса тўлмайди асло.
237
Менга нима десанг адовату кин,
Меига доим дейсан. «Имоисиз, бедин». 
Мен бунга ицрормен, лекнн ҳаммаси 
Узингга тегади, яхши ўйлагин.
23 8
Сабзага ёш тўкдн булут келибоҳ,
Жуда ҳайф цирмизи майсиз яшамоц. 
Бизларга сайр жойи ҳозир бу ўтлоц, 
Кимга сайргоҳ бўлур биэларнинг тупроц.
68
—
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

239
Узинг йўлларга цўйибсан тузоқ, 
Зўр гуноҳ эмиш бу домга тушмоц. 
Бирортасига ногоҳ илинсак,
Жазо бермоҳҳа айлайсан сўроқ.
2 40
Харобада мену май, маъшуқ учов 
Усти — бош, жону дил шаробга гаров. 
Лутф. умидн, азоб ваҳми писандмас, 
Бизга бедахл шамол, тупроҳ, сув, олов.
241
Вужудимизгаки, не наҳш солибсеи, 
Юзлаб ажойибот биздан олибсен. 
Мен бўла олмаймен бундан яхшироқ, 
Ясашда сен ўзинг шундоқ ҳилибсен.
242
Узни доно билган у уч-тўрт нодон 
Эшак табиатин ҳилур намоён.
Булар суҳбатида сен ҳам эшак бўл, 
Бўлмаса «кофир» деб ҳилишар эълон.
— 69 —
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

243
Таъбим — юзи гулга пайванд бўлади, 
Қўлнм — жоми мулга пайванд бўлади. 
Ҳар жузвдан олайин насибам, чунки —