С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

Шу пайтда босмачиларга янги кучлар келиб қўшилдн, қуроллар
етиб келди. Натижада Рўзимуроднинг отрядн ночор аҳволда
қолди.
Мудофаачиларнинг ўқи тугади. Энди Рўзимурод айтганидек,
тиш-тирноқ билан жанг қилишга тўғри келди: улар окопларга
бостириб кирган босмачиларни бел ва милтиқ қўндоғи билан
калтаклар, милтиқсизлар эса қўлга тушган босмачини бўғиб, дуч
келган ерини тишлар, мушлашардилар. Бора-бора Рўзимуроднинг
одамлари камайиб, саноқли кишиларгина қолди. У янада гайрат
ва шижоат билан жанг қиларди. Қўшни окопда танҳо қолган
Эргаш бедандон хандақ ичидан эмаклаб, Рўзимуроднинг олдига
келди. Унинг келиши, бир томондан Рўзимуроднинг руҳини
кўтариб юборган бўлса, иккинчи томондан, унинг кучига яна
икки жанговор қўл қўшди. Рўзимурод билан Эргаш бедандон
шердек жанг қилардилар, окопга яқинлашган босмачи омон қол-
масди.
Шу пайт босмачилар бошлиғи окопга яқинлашиб келиб, ўз
йигитларига:
— Қолганларни тирик қўлга туширинглар! Улоқ чопамиз,—
деб фармойиш берди.
Бу буйруқни эшитган босмачилар ўқ отишни тўхтатиб, тўрт
томондан Рўзимурод билан Эргаш бедандон устига ёпирилднлар,
лекин Рўзимурод: «Большевик душман қўлига тирик тушмай-
ди!»— деб Эргаш билан орқама-орқа туриб, окопга кирган босма-
чиларни бирма-бир калла қилиб урар, ўлднрар, ўлимтикнн
олдиндан улоқтириб ташлаган шердек уларнинг ўлигини окопдан
ташқарига ирғитар эди.
Босмачилар кўрдики, уларни тирик қўлга тушириш мумкин
эмас. Шунинг учун ҳар томондан ўқ ёғдира бошладилар. Аввал
Эргаш кўкрагидан ўқ еб йиқилди. Ёлғиз қолган Рўзимурод
бир неча жойидан ўқ еб, кучсизланиб қолган бўлса-да, окопнинг
деворига суяниб тик турар, баданидан тнрқираб чиққан қон