С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

ташкил қилиб, уларнн шу ерга жойлаштирдилар: қариялар ва
оёқдан қолганлар учун эса ётоқхона қуриб, уларни овқат ва кийим
билан таъминладилар. Ёш болалар учун чегарачи комсомоллар
оталигнда етимхона ташкйл этилди. Болалар шу ерда тарбиялана
бошладилар.
Рўзимуроднниг ўгли — Қурбон 
(ҳикоямизнинг қаҳрамони
Етим Мурод ўгли уни «Қурбон ака» деб атар эди) ҳам ўша куни
комсомолнинг ёрдами туфайли босмачилардан халос бўлиб, бошқа
болалар қаторида етимхонага келтирилган эди. Етим Мурод ҳам
ана шу етимхонага жойлаштирилди.
VI
Бу болалар уйи интернационал етимхона эди: унда тожик,
туркман, ўзбек, қозоқ каби маҳаллий миллатларнинг болалари,
шунингдек рус, украин, поляк, латиш каби европалик болалар
ҳам тарбияланардилар. Лекин тарбияланувчиларнинг кўпчилиги
маҳаллйй мнллат фарзандлари бўлнб, аксариятини ота-онасини
босмачилар ўлдирган болалар ташкил қилар эди.
Маҳаллий миллат болаларидан Норбибиш исмли қизча Етим
билан жуда дўст бўлиб қолди. У Етим билан тенгдош бўлса
ҳам, бўйи уникидан настроқ, қомати нозикроқ эди. Унинг
калта қилиб қирқилган қўнғироқ сочи, ширмондай юмалоқ юзлари,
чаросдай чарақлэган қоп-қора кўзлари ҳар қандай одамнинг
ҳам диққатини ўзига жалб этарди. Бурни ва пешанасидаги
икки-уч доғ қизнинг ҳусн-латофатига заррача таъсир этмас,
балки ялтираб турган бир парча олтинга ўйиб қўйилган нокдек
уни янада гўзалроқ, янада ҳусндорроқ қилиб кўрсатарди.
Норбибиш чеҳрасининг ўзига хос хусусиятларидан яна бири шу
эдики, унинг бўйнида кулранг товланиб турган чизиқча бор эди.
Бу дог — чизиқ унинг оқ бўйнида, қўнғироқ сочлари остида
бўлганлиги учун ҳар кимнинг назарига тушавермас, бировнинг
кўзи тушганда ҳам ҳуснидаги бир инжудек туюларди. Зеро,