С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

қараётирман,— жавоб берди Шоқул.
— Шундай кунда даштда ов нима қилсин,— деди Мурод,—
ҳаммасп бўрон ва ёмгирдан қочиб кетган.
— Шояд бўрон ва ёмгнрдан қочиб. бизга дуч келса...
Мурод билан Шоқул дарё лабига етиб, бпр жойга ўтирдилар.
Мурод нон ея бошлади. Шоқул эса милтигинпнг уёқ-буёгини
кўздан кечириб, овчиликнн таърифлаб кетди.
— Овчилик жуда яхши ҳупар, овчи ҳар кунн янги ва мазалн
гўшт ейдп: оҳу ва тулки каби ҳайвопларнннг териспни сотиб,
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

киссаси пулга тўлади, чняб
5
;рн ва бўриларнн отиб. одамларип ва
молларни бу Гшртқичларнинг чангалида ҳалок бў.пплдан халое
этади. Агар мен ўша бўрини отмаганпмда, ҳозпргача кўн қўйнп
ҳалок этарди, ўзингга ҳам ҳужум қилнши турган гап эди.
Шоқул ўрнидан туриб тўрт ёққа назар ташлади ва нна ўрнига
ўтириб, ўзшш мақтаб кетди.
— Ўзим ҳам шунчали мерган бўлибманки, агар булбулнинг
кўзини нишонга олсам, ўқим хато кетмапди...
Шоқул бир оз хомуш тургач, милтигининг ўқини кўздан кечп-
риб яна гап бошлади:
— Лекин мен бу ҳунарни осонлик билан эгаллаганим IIўк:
кўн машқ қилдим, қанчадан-қанча ўқларни бекорга кетказдим. ни-
ҳоят, яхши овчи бўлиб етишдим. Х,озир ҳам бўш қолган вақтларим-
да кўзим нишонга олишдан, қўлим мнлтиқ ушлашдан узоқлашнб
қолмасин учун машқ қилнб тураман. Агар саҳрога чпқсаму бирон
ов учрамаса, фақат машқ билан машгул бўлпб қантаман. Бу ерда
ҳам бир оз машқ қилиб туришга тўғри келадп. ҳеч нарса кўринма-
ётир.
ХГқларни жойлаб, чор атрофнн кўздан кечирган Шоқул Муродга
қараб:
— Ўрнингдан тур, говропингни олиб бориб ҳов анови лойга