С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

билан қараса, қуйларга бўри оралаб, бирининг қорнини ёриб еб
турган экан. Қўйлар «ёмғирдан қочиб, қорга тутнлган» кишидек
бўрондан қочиб, бўрн чангалига дучор бўлгандилар.
Ғ>у аҳволни кўрган Мурод нима қилишини билмай қолди:
қўлида қурол йўқ эдики бўри билан олшцса, қўлидаги бирдан-бир
говрони бўри билан олишувга ярамасди. Агар бу қурол билан
бўрпга ҳамла қилса, унга емиш бўлиши турган гап.
Шу пайт қишлоқ томондан Шоқул кўринди. У орқасига милтиқ
осган ҳолда от чоптириб келардн. У қамишзорга яқинлашганда
оти бир захкаш ергаТютиб қолди. Шоқул сакраб тушди-да. отини
судраб чиқармоқчи бўлди, лекин иложи бўлмади, от захкашдан
чиқишга уринган сари ботиб кетаверди. Шоқул отини қутқариб
қолиш учун кўн куч сарф этса ҳам бўлмади, жиққа терга ботиб,
захкаш четида ўти[шб қолди.
Мурод Шоқулга ва унинг отига ёрдам берши учун югурдн.
У захкашга кириб, отининг олд томонига, кўкрагнга кифтини тира-
ган ҳолда тиззаларини захкашнпнг чим босган ерига қўйиб
отининг сийнасндан кўтарди, от икки оёгини лойдан суғуриб зах-
каш чеккасига қўйди. Мурод эса ўзини четга олди. От икки оёғи
қуруқликка етгач, бир сакраб чиқди.
Бу ҳолни кузатиб турган Шоқул Муроднинг кучига қойил қол-
ди. У ичида Муроднинг бу мўъжизакор ишига «офарин» айтган
бўлса ҳам, кўнглида: «Мен бу одамнинг марди майдони эмасман,
173
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

агар орампзда очиқ-ошкора олишув бошланса кулимни кўкка
совуради», деб ўйлади.
Шоқул отинп етаклаб Мурод билан қамишзор олдига борди-да.
қўйнидар иккита нои олибунга узатиб, бугунги бўрон натижалари-
ни сўради.
Нугунги югур-югур ва очликдан чарчаб, тинкаси қуриган