С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

камбағалларнинг насибаси, аммо сендеклар учун зиндон бир
кунлик меҳмонхонадир.
Бошқа бир банди бу гапларни тасдиқлаб:
— Агар,— деди,— сени зиндонга келтирмайин, отангдан пул
ундириш мумкин бўлса эди, сенга ташвиш бериб бу ерга келтирмас
эдилар, отанг жуда мумсик бўлса керакки, иш шу даражага
етибди. Отанг қанчалик мумсик бўлса ҳам, энди сени қутқариш
учун ҳаракат қилар ва қутқарар ҳам, чунки ҳокимдан олиб
зпндонбонгача барисини нуқтаси пулдор одамнинг қўлидир, тила-
са, буларни ҳар мақомга ўйната олади.
Йигит бу бандиларнинг сўзларидан бир оз тасалли тониб тинч-
ланган бўлса ҳам, шу найтда шиқирлаб очила бошлаган зиндон
эшигининг қулфи товушидан, «зиндонбон келиб бўйнимга жел.
оёғимга ишкел солар», деб қўрқиб бошини эскн бандиларнинг
орқаларига яширди.
Зиндон эшиги очилди, қўлида бир чойнак чон, иккита нон
бўлгаии ҳолда зиндонбон кириб:
— Бойвачча қаерда?— деб сўрадп.
— Қандай бойвачча?
— Арбоб Камолнинг ўгли Ибод бойвачча.
Зиндонбон қўлида чой ва нонни кўриб ўз отини эшитган йпгит
тамом тинчланиб, пусиб ётган ўрнидан бошини кўтариб:
— Ибод мен. нима дейсан?— деди.
100
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

— Сен учун нону чон келтирдим, худо хоҳласа. тезда қутулар-
сан, ўша вақтда менинг хизматимни унутма, хизматонамни ёглиқ-
роқ қил,— деб зиндонбон чой-нонни йигитнинг олдига қўйди-да,—
унннг қулогига пичирлаб:
— Сенга буларни ясовулбошн юборди, отасига: «Мени қутқа-
зпш учун нулни қизганма, деб айтиб юборсин», деди. «Агар отаси
хасислик қилса, бошқа бандилар тушган ҳолга бу ҳам тушар»,
деди,— деб чиқиб кетди.