С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

бир челак совуқ сув қуйди.
Камгшр бундай сўзларни эшитишни ва тушунишни истамас
эди, унингча, Одинанинг сафар қилмаслиги ё уй аҳли билан бирга
сафар қилмоғи керак эди.
Одина қайсар кампирга ялиниш-ёлвориш, далил ва ҳужжат
келтиришнинг фойдасизлигини билиб, масалани узил-кесил қўйди.
— Сен,— деди Одина, — хоҳ рози бўл, хоҳ рози бўлма, мен шу
ҳафта орасида йўлга чиқаман. Агарда рози бўлиб, кийим-кечак-
ларимни ямаб, хушвақтлик билан оқ фотиҳа берсанг, мен ҳам
ўз қисматимга тушган бу айрилиқ дардини бир оз енгиллик
билан кўтариб, хуш бориб, ҳушвақт қайтарман, сенинг қарилик
ва ёлғизлик чогингда сенга фарзандлик қиламан, кўзинг очиглик
вақтида тўй қилиб, қизларингнинг уйларини очаман, чироқларини
ёқаман. Агар сен тўзимсизлик билан оҳ-фарёд қилиб, ўртанган
юрак-багримни тагин тирнайверсанг, ажаб эмаски, мен огирлик
устига келган огирликларга чидаёлмай йўлларда, чўлларда ёки
гурбат элларда ўлиб кетсам, у ҳолда ҳар бир мақсадингдан
абадий айрилажаксан. Энди ихтиёр ўзингда.
Ойшабибига чидашдан бошқа йўл й<>лмаган эди, ноилож, Оди-
нанинг сафари учун керак бўлган нарсаларни тайёрловга кириш-
ди. Кийим-кечакларшш ямади, қурт, қоқ нои ва толқон ҳозирлаб,
бир кўлворни тўлдирди.
Сафар куни етишди. Сангин ҳам ўз ваъдаси бўйича Одина-
нинг уйига келди. Ойшабиби томонидан шу кун учун атаб пиши-
рилган сариёгли қуртобани Сангин билан Одина икковлаб ичишиб,
кўлвор ва хуржунларни эшакларга ортдилар. Сангин кўча бошига
чиқди. Одина бувисидан фотиҳа олмоқ учун ичкари ҳовлига кирди.
Ойшабиби Одинани қучоқлаб олди. Лекин бирор сўз айтмоққа
тили-да, кучи-да йўқ эди. Нурсиз кўзларидан ёш томчилари томи-
зишдан бошқа ҳаёт асари кўрсата олмади.