С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

улар ҳам биринчи мнлтиқ садоси билан уйғониб, Рўзимурод
соқчи билан гаини тамом қилмай туриб, бирин-кетин келиб, унинг
атрофига тўпланиб, буйруқ кутиб турдилар.
Рўзимурод отрядни бир неча групнага бўлиб, ҳар бир гуппага
биттадан бошлиқ тайиилади ва уларни қишлоқнинг турли томони-
га юборди. Ўзи ҳам бир груннани олиб, босмачилар томонидан
соқчи ўлдирилган тарафга кетди.
, 
Рўзимурод қишлоқдан чиқа туриб босмачиларга дуч келди:
соқчини ўлдирган босмачилар қишлоққа бостириб кириб, дунё
қиргогидаги ҳоплиларни талар, «бекитиб қўйган молларингизни
тониб беринг», деб деҳқонларни қийнардилар, қамчи билан
милтиқ қўндоги па қиличнинг сопи билан урар эдилар. Ҳужумга
ўтган Рўзимурод ўн беш дақиқада уларга зарба бериб, чеки-
нншга мажбур қилди.
Босмачилар майдонда икки одам ва бир от ўлиги қолдириб
қочдилар, уларнинг қанчаси ярадор бўлгани маълум э.масди.
Рўзимуроднинг отрядидан икки кишигина енгил ярадор бўлган
эди, холос.
Рўзимурод отлиқ йигитларини қишлоқнинг бошқа томон-
ларидан хабар олишга жўнатиб, ўзи пиёдалар билан бирга
босмачиларни қувиб кетди. Лекин улар отлиқ босмачиларга
етолмадилар, босмачилар қишлоқ четидаги тспа орқасига ўтиб,
кўздан ғойиб бўлдилар. Рўзимурод тепа устига чиқиб, қиш-
лоқнинг чор атрофидан келадиган хабарга мунтазир бўлиб
турди.
Қор тинган, ҳаво очилиб, булутлар ҳам тарқалган эди. Юлдуз-
лар шифтдаги чироқлар сингари чарақлар эди: совўқ туриб,
эсаётган кучсиз ша.мол киши юзини ялар, худди муз парча-
ларини суркаётгандек юзни жунжитарди. Лойни музлатадиган
даражада совуқ бўлмаса ҳам, уст-боши юпун одамларни қалтира-
тар эди.
Кўп ўтмай, чонарлар бирин-кетин кела бошлашди. Улар кел-