С а д р и д д и н а й н и й э с к и м а к т а б

тойлаб боглаб қўйилган юкларни ола бошлабдилар, уларни бир-
бир кўтариб, қўрбошининг олдига элтиб қўйибдилар. Қўрбоши
киссасидан бир даста калит чнқариб, йигитларидан бирига бериб-
ди-да, омборларни очишни буюрибди.
— Ҳар бир қулфга ўз калитини топиб солинглар, қулфларни
бузиб қўйманглар,— деб таъкидлабди қўрбоши.
Қўрбоши одамларига сандчқ, қути ва ўраб боғланган юкларни
очншни буюрибди. У қўлидаги рўйхатга қараб, сандиқ ва қутилар
ичидан олинаётган милтиқ, тўппонча, ўқ ва қиличларни текшириб
турнбди. Эргаш бедандон бу ҳолга ҳайрон бўлиб қараб тура-
верибди. Эргашга ногоҳ кўзи тушган қўрбоши:
— Сен кимсан, нима қилпб турибсан бу ерда? — деб сўрабди.
— Мен ревкомнинг одамлариданман: «Бек келгунларича сен
шу ерда посбонлик қилиб тур», деб мени қолдириб кетувдилар,—
деб сохта жавоб берибди Эргаш.
— Жуда соз,— дебди қўрбошн.— Бек келдилар, энди ревком
раиси одамининг бу ерда қоровуллик қнлиб туришининг ҳожати
йўқ. Қўлингдаги милтиқни ўқлари билан бизга топшир-да,
ўзинг раисинг орқасидан «сиҳат-саломат» кетавер!
Эргаш милтиқ ва патронларни ташлаб, * отини қантарилган
жойидан еча бошлабди.
— От бизга керак. Сен пнёда борсанг ҳам раисингни топиб
ола оласан,— дебди қўрбоши Эргашга қараб:
* * *
Эргаш бедандон ревкомдан чиқиб, ииёда йўлга тушибди. У
тезроқ қишлоққа етиб бориб, бу даҳшатли хабарни Рўзимуродга
етказишни истабди. Аммо от йўқлиги бу истагини амалга ошириш-
га тўсқинлик қилибди. Шунинг учун ҳам қуввати борича ҳаракат
қнлиб, чоиоғон отдек югурибди. Аммо ярим йўлга бормай туриб,
жуда чарчабди, бир чашма лабига тушиб сув ичибди-да, да.м
олмоқчи бўлиб ўтирибди. Чашма бир жарлик нчида бўлиб, унинг