Roman Yoshlar nashriyot uyi

Chingiz A y tm a to v
_______________________________________________________
22

---

A srga tatigulik kun
- N im a dem oqchisan o ‘zi? 0 ‘rningga odam y o ‘q. 
O iik n in g yoniga yarim tunda borib nim a qilasan?
- Janoza o ‘qiyman. Irim-sirimini qilib, m arhum ning 
haqqiga duo qilaman.
- Janoza o ‘qiysan? Sen-a, Edigey B o‘ron-a?
- Ha, men. Janoza o ‘qiyman.
- Ana xolos...
- Odam o ‘lganda jan oza o ‘qish qadim iy udum. Axir, 
hayvon emas, odam o ‘lgan-ku!
- B o‘pti, b o ‘pti, duolaringni o ‘qiyver, faqat shovqin sol­
ma. Edilboy Darozga odam yuborib k o ‘raman. R o z ib o is a , 
o ‘m ingga borib turar... Hozir esa qimirla, 117-kelyapti, ik- 
kinchi q o ‘shim cha y o ‘lni tayyorla...
Shoym ardon shirq etkizib mikrofonni o ‘chirdi. Edigey 
tem ir y o ‘l k o isa tk ic h i tom on shoshildi. U o ‘z ishi bilan an- 
darm on b o ‘lib yurar ekan, Edilboy rozi b o ‘larm ikin, deb 
o ‘ylardi. B a’zi uylam ing derazalaridan ravshan yongan 
chiroqlam i k o ‘rib haytovur odam larda insof, diyonat degan 
narsa bor, deb xursand b o ‘ldi u. Itlar hura boshladi. Demak, 
xotini b o ‘ronlilarni uyg‘otib, oyoqqa turg‘izyapti.
Bu orada 117-poyezd q o ‘shimcha y o ‘lga o ‘tib oldi. 
Q arshi tarafdan sisternalar ulangan neft tashuvchi poyezd 
kelaverdi. S o‘ng yana ikkala poyezd bir-biridan uzoqlasha 
boshladi - biri m ashriqqa, ikkinchisi m ag‘ribga y o ‘l oldi...
Tungi soat ikkilar edi. O sm onda yulduzlar charaqladi. 
U lam ing har biri o ‘zicha parpiraydi. Oy ham Sario‘zak 
dashti uzra yog‘dusini ravshanroq socha boshladi. G o ‘yo 
u qayerdandir muttasil q o ‘shim cha quvvat olayotganga 
o ‘xshaydi. Yulduzli osmon ostida esa cheksiz yastanib ket- 
gan ermanli Sario‘zak dashti savlat to ‘kib yotardi, berigi to- 
m onda tuyalar, ularning orasida q o ‘sh o ‘rkachli pahlavon -
Q oranor Bo‘ronning qorasi k o ‘rinardi. O ydinda yana yaqin 
atroflardagi m anzillam ing koMagalari k o ‘zga tashlanar, qol- 
gan ham m a narsa tem ir yoMning ikki tom onidagi zim -ziyo