Roman Yoshlar nashriyot uyi

Chingiz Aytm atov
day o ‘rnidan turdi. - Sen tezroq uyga yetib bor. Ha, oldin 
gapim ga quloq sol.
- Eshityapman.
- Borishing bilan 0 ‘spanni uyg‘ot. Boshliq deb o ‘tirma, 
buning ahamiyati yo‘q, o ‘lim oldida hamma bir. Kazangap 
o ‘lganini ayt. Bilib qo'ysin, qirq to‘rt yil bir joyda ishlag- 
an odam o‘lganini. Kazangap bu yerlarda ish boshlaganda 
0 ‘span onasidan tug‘ilmagan edi. U vaqtlarda har qancha pul 
beraman deganing bilan Sario‘zakka hatto it ham kelmas edi. 
U ishlagan davrda bu yerdan o ‘tib-qaytgan poyezdlami sana- 
sang, boshingdagi sochingning tolalari ham yetmaydi, degin... 
Yaxshilab o ‘ylab ko‘rsin. Shunday deb ayt. Yana bunday qil...
- Eshityapman...
- H am m ani birm a-bir u y g ‘otib chiq. Derazalarini taqil- 
lat. U y o g ‘i-bu y o g ‘i - sakkiz xonadonm iz - barm oq bilan 
sanarli... H amm asini u y g ‘ot. Bunaqa odam o ‘lganda hech 
kim uxlam asligi kerak. H am m ani oyoqqa turg ‘az.
- Koyib berishsa-chi?
- U yg‘otib q o ‘yish - biz uchun ham qarz, ham farz. 
K oyishsa koyishaversin. U yg‘ot, deb men buyurganim ni 
ayt. Axir, vijdon b o ‘lishi kerak odamda. Sabr qil!
- Yana nim a?
- Avvalo navbatchining oldiga kirib o ‘t, bugun Shoy- 
mardon dispetcherlik qilyapti. B o ‘lgan voqeani ayt, nim a 
qilish zarurligini o ‘ylab k o ‘rsin. Balki bu safar o ‘m im ga 
boshqa odam ni q o ‘yib turar. Rozi b o ‘lsa, xabar bersin. 
G apim ni uqdingm i, xuddi shunday deb aytgin!
- X o ‘p, shunday deb aytam an, - dedi-da, U kkubola 
yana m uhim bir narsani unutganini eslab, gap boshladi. -
lye, farzandlari-chi! A na xolos! Axir, avvalo ularga xabar 
qilish kerak-ku! Otasi k o ‘z yum gan b o ‘lsa...
Edigey bu so ‘zlam i eshitib, k o ‘ngli g ‘ashlandi, qosh- 
qovog‘i uyilib, battar jah li chiqdi. Miq etmadi.
35
^
14

---