Reşat Nuri Güntekin’in Eserleri

Zeyniler, 1 Aralık
Zehra, dün gece muhtarın evinde gelin oldu. Çoban Mehmet, 
mahzun olmasın diye köyün meydanında davul, zurna çaldılar, bir iki 
pehlivan güreştirdiler. 
Kadınlar arasında da, ayrıca bir kına gecesi yapıldı. Mevlit 
okutuldu. 
Benim hediye ettiğim gelin elbisesi köyün ihtiyarlarına yine fazla 
alafranga görünmüştü. Kulağıma etraftan: “Yarın ahiret”, “Münkir 
nekir”, “Kızgın topuz” gibi kelimeler geliyordu. Buna mukabil genç 
kadınların ağızlarının suyu akıyordu. Aralarında, galiba, geline haset 
edenler bile oluyordu. 
downloaded from KitabYurdu.org

---

192 
Gece, pek eğlendim. Muhtarın karısı güzel bir sofra hazırlamıştı. 
Ortada dönen sözlerden, bu fedakârlığın Zehra’dan ziyade, “İstanbullu 
Hocanım”a gösteriş yapmak için göze alındığını anlaşılıyordu. 
Çoban Mehmet’e gelini teslim etmeden evvel gülünç bir el öpme 
merasimi yapıldı. 
Bu kaba saba, utangaç köy delikanlısının gözlerini yumarak öptüğü 
eller arasında benimki de vardı. Hoca demek, bir bakıma ana demek 
olduğu için bu lazımmış. 
Bu el öpme merasiminde, öyle gizli bir komedi geçti ki, hiç 
unutmayacağım. Muhtarın karısı ile Ebe Hanım başta olmak üzere, beş 
altı ihtiyar kadın, uzun bir kerevetin şiltesi üzerinde sıralanmışlardı. Ben 
hâlâ onlar gibi bağdaş kurup oturmasını beceremediğim için, ocağın 
yanında bir çamaşır sandığının kenarına ilişmiş bulunuyordum. 
Gözlerini bir türlü yerden ayırmaya cesaret edemeyen Çoban 
Mehmet, evvela beni görmemişti. Ebe Hanım köşeden: “Mehmet oğlum, 
hocanınım da elini öp!” diye beni gösterince delikanlı, utana sıkıla 
yanıma geldi. Ben ciddiyetle elimi Uzattım, fakat, çobanın parmaklarımı 
tutmasıyla bırakması bir oldu. Bunun bir el olduğuna inanamıyor, aptal 
aptal bakıyordu. Ben, güldüğümü belli etmemeye çalışarak: “Öp 
evladım” dedim. 
Adamcağız, elimi tekrar tuttuktan sonra dayanamadı, utanıp 
sıkılmayı bırakarak, yüzüme baktı ve göz göze geldik. Daha fenası, tam 
bu esnada ocaktan yüzüme vuran kuvvetli bir çıra aydınlığında 
güldüğümü de gördü. Çobanın bu dakikadaki şaşkınlığı kadar ömrümde 
gülünç bir şey gördüğümü hatırlamıyorum. 
El öpme merasiminden sonra, damadı, gelinin bulunduğu odaya 
doğru götürdüler. Zehra, yeni elbisesi, biraz evvel kendi elimle tarayıp 
süslediğim başıyla, hemen hemen güzelce bir kıza dönmüştü. Fakat, 
kendisini, bura âdetlerince, duvak yerine yeşil atlastan bir nevi torbanın 
içine sokmuş oldukları için, çoban üzerinde ne tesir yaptığını 
downloaded from KitabYurdu.org

---

193 
göremedim.