Reşat Nuri Güntekin’in Eserleri

Ç...6 Mayıs
Bu hafta benim kısmetim açıldı. Dünkü vakanın sıcağı sıcağına 
bugün bir komedyaya daha kahraman oldum. Fakat, bu dünkünden bin 
kat daha gülünç, bin kat daha isyan ettirici bir komedya. 
Vakayı olduğu gibi yazıyorum. Sahne, bizim aşağı misafir odası, 
Hafız Kurban Efendi’nin karısı, arkasında düğünlere giderken giydiği 
gron çarşafı, boynunda dizi dizi beşibirlikleriyle misafir geliyor. 
Mamafih, halinde bir tuhaflık var, gözleri ağlamış gibi. Konuşmaya 
başlıyoruz. 
Ben: 
-Galiba teklifli bir yere misafir gideceksiniz. 
O: 
-Hayır, hemşireceğim, mahsus size geldim. 
Ben: 
-Ne kadar süslüsünüz bugün. Benim için mi? 
O: 
-Evet, hemşire sizin için. 
Ben gayri ihtiyari eğlenerek: 
-O halde, bana görücü geldiniz? 
O, saf gözlerinde saf bir hayretle: 
-Nereden bildiniz? 
Ben, birdenbire şaşaladım: 
-Nasıl, siz bana görücü mü geliyorsunuz? 
-Evet, hemşireceğim! 
Ben: 
-Kimin için? 
O, dünyanın en sade bir şeyinden bahseder gibi: 
downloaded from KitabYurdu.org

---

288 
-Bizim efendi için. 
Bu kadar saf bir kadının, böyle hiç renk vermeden şaka etmesi, 
tabii hoşuma gidiyor, kahkahalarla gülüyordum. Fakat o, gülmüyor, 
bilâkis gözlerinde yaşlar var! 
O: 
-Hemşireceğim, efendi size göz koymuş, sizi almak için beni 
boşamaya kalktı. Yalvardım, yakardım: “Ziyanı yok, o hanımı al, tek 
beni boşama. Biz, güzel güzel geçiniriz. Ben, sizin yemeğinizi pişiririm, 
hizmetinizi ederim!” dedim. Kuzum kardeşim, bana acı! 
-Bu Kurban Efendi sizi bırakırsa, beni alabileceğinden emin mi? 
O, isyan ettirici bir saffetle: 
-Öyle ya! Tam elli beşibiryerde vermeye razıyım, diyor. Ben: 
-Zavallı komşum, haydi gönlün rahat etsin. Dünyada, böyle bir 
şeye imkân yok. 
Biçare kadın, dualar ediyor ve perde kapanıyor.