Reja: Navoiy lirikasida she’riy san’atlar jilosi

Avval-avval lutfingiz haddin ziyod erdi menga,

Emdi-emdi marhamat kamrog`ingizga dog`man (2.4.358)kabi ko`plab baytlari fikrimizning dalilidir.

Umuman, shoir g’azaliyotida qo’llangan takrir va mukarra san’atlari baytlarning musiqiyligini, ohangdorligini, jozibadorligini ta’minlash bilan birga, ularning g’oyaviy mazmunining yanada yuksak bo’lishiga, lirik qahramon hissiyotlarining, qalb kechinmalarining chuqur va yorqin ifodalanishiga xizmat qilgan.

2.2. Tasdir san’ati va tasbig’ san’ati

Alisher Navoiy o’zining poetik asarlarida fikrning obrazliligi va ta’sirchanligini ta’minlaydigan, ma’noni bo’rttirishga, kuchaytirishga xizmat qiladigan, ohangdorlik va musiqiylikni oshiradigan lafziy san’anlarning turli ko’rinishlaridan foydalandi. Lafziy san’at turlaridan biri – tasdir san’ati poetikada muhim stilistik vosita hisoblanadi. Bu san’at o’zbek tili leksikasining stilistik figurasi sifatida nihoyatda murakkab vosita bo’lib, u klassik adabiyotda keng qo’llanilgan.

Alisher Navoiy o’z asarlarida tasdir san’ati yordamida so’zni o’ymakorlarcha ishlatib, o’zbek adabiy tilining ichki imkoniyatlari kengligini yana bir bor namoyish qildi. Ayni vaqtda ulug’ shoirning bu poetic san’atini yaratishdagi mahoratini ham ko’rish mumkin.

Ma’lumki, klassik she’riyatda tasdir san’ati so’z qaytarig’i asosida yaratiladi, ya’ni bayt misralarida bir so’zni qaytarib qo’llash orqali hosil qilinadi. Bunda birinchi misra boshida qo’llanilgan so’z, ikkinchi misra oxirida yana aynan takrorlanadi. Arabcha tasdir so’zining lug’aviy ma’nosi ham xuddi shu ma’noni anglatadi. Tasdir san’ati haqida she’riy san’atlarga bag’ishlangan asarlarda va maxsus ilmiy maqolalarda qimmatli ma’lumotlar berilgan. Tasdir san’ati bayt misralarida takrorlanib kelishi jihatidan yana bir she’riy san’at tasbega o’xshab ketadi. Lekin she’riyatda qo’llanilishiga ko’ra, bir-biridan katta farq qiladilar.¹⁶

Alisher Navoiy ma’noni emotsional kuchaytirish uchun shakldosh so’zlarni bayt misralarida takror qo’llaydi. Ushbu baytda tasdir san’ati “ul” ko’rsatish olmoshi orqali hosil bo’lgan:

Ulki derlarkim suluk ahliga yo’l,

Bir qadamdur yaxshi voqif bo’lsa ul (2.4..315).

Ko’rinadiki, Navoiy birinchi misra boshidagi ulki so’zini ikkinchi misra oxirida qaytarib o’zakdosh so’zlardanmohirona foydalangan. Masalan, “Lison ut-tayr” muqaddimasidan keltirilgan mazkur baytdagi “qaro” so’ziga e’tibor beraylik:

Yuz qarolig’ oncha bo’lmish jahl aro,

Kim ko’zumga qildi olamni qaro (2.5.115).

Birinchi misradagi “qfro” so’zi “yuz” so’zi bilan birikma hosil qilib, -lig’ so’z yasovchi qo’shimcyfsi bilan birgalikda “yuz qarolig’ ” – uyatlik, sharmandalik ma’nolarida ishlatilgan. Ikkinchi misra oxiridagi “qaro” esa qorong’u; g’amli, qayg’uli ko’rinish kabi mazmunda qo’llanilgan. Bu yerda uyatlik, sharmandalik ma’nosini bildiruvchi “yuz qarolig’ ” birikmasi bilan qayg’uli, g’amli, g’ussali ma’nosidagi “qaro” so’zi bir-biriga ma’no jihatidan butunlay boshqa-boshqadir. Lekin shoir tasdir san’ati vositasida bu shakldosh so’zlardan bayt misralaridagi fikrni ravon ifodalash uchun foydalangan. Shuningdek, ikki xil ma’nodagi o’zakdosh so’zlar orqali baytda poetic rang-barangligi, ohangdoshlik va misralar jarangdorligi ta’minlangan.
Sharq she’riyatida ko'p qo'llaniladigan, ya'ni baytda bir so'zni qayta takrorlab, misralarni bir-biriga bog'laydigan, ularning o'zaro aloqasini ta'minlaydigan lafziy san'atlardan yana biri tasbig' san'ati hisoblanadi. Navoiyshunos olimlar A.Rustamov va Yo.Isoqovlar o’zlarining klassik poetikaga oid tadqiqotlarida mazkur san’atni “Tashobehul-atrof” deb ataganlar. ¹⁷

Tasbig’ san’ati asosan birinchi misra oxirida qofiya bo’lib kelgan so’z, ikkinchi misra boshida qaytariladi. Bunda bayt misralari bir-birlariga bog’lanadi. Tasbig’ san’ati so’zlarning joylashish o’rniga, qayta qo’llanilishiga ko’ra boshqa takror va qaytariqli san’atlardan farq qiladi. Takrir, iltizom, qaytariq, hojib, tardi aks kabi san’atlarda so’z ba so’z birikmalari bayt misralarining bosh qismida, o’rtasida hamda misralar oxirida qayta qo’llanilishi mumkin. Shuni ta’kidlash kerakki, yuqoridagi sheriy san’atlarda so’zlarning ishlatilish o’rni chegaralangan emas. Aksincha, tasbig’ san’atining o’z qoidasiga ko’ra, bayt misralaridagi so’z takrorining o’rni qat’iy ba o’zgarmasdir. Tasbig’li baytlarda har doim birinchi misra oxiridagi so’z, ikkinchi misra boshida takrorlanib keladi. Bu esa bayt misralarining bir-biriga o’zaro bog’liqligini ta’kidlaydi. Ikkinchidan tasbig’ takrori misralar mazmunini, ularning ohangdoshligini, talaffuz uyg’unligini hamda ta’kidni ifodalaydi.

Tasbig’ san’ati so’zlarning joylashishiga ko’ra tasdirga o’xshab ketadi. Lekin, mohiyatiga ko’ra bu san’atlar bir-birini inkor etadilar. Tasdirda baytning birinchi misrasi boshida qo’llanilgan so’z, ikkinchi misra oxirida takrorlanadi. Tasbig’da esa buning aksi, birinchi misra oxirida ishlatilgan so’z ikkinchi misra boshida qayta qo’llaniladi. Ularning bir-biridan farqini ushbu chizmada ham ko’rishimiz mumkin:
Boburning lirik asarlari asosan uning devoniga jamlangan. SHoirning o’zbekcha devonining ikki qo’lyozma nusxasi borligi ma’lum. Bulardan biri Parijda, ikkinchisi Hindistonda saqlanadi. Boburning lirik merosini shu ikki qo’lyozma nusxa va "Boburnoma" dagi she’rlar tashkil etadi. Mana shular asosida Boburning bir necha bor nashr qilindi. Boburning she’rlarini 1910 yilda ingliz SHaro’shunosi Denison Ross to’plab ingliz tiliga tarjima qilib, nashr etdi. SHoirning ba’zi she’rlari 1931 yil Istambulda chiqqan "Milliy tatabbu’lar" majmuasiga ham kiritilgan. Boburning she’rlari o’tmishda ingliz, frantsuz, va boshqa Yevropa tillariga ham tarjima qilingan edi. Keyin 60-70 yil ichida Bobur she’rlari qayta-qayta nashr qilindi, xrestomatiyalarga, turli to’plamlarga kiritildi va bir necha marta tanlangan asarlar tarzida bosilib chiqdi. Bobur devoni lirik turning har xil janrda yozilgan she’rlarni, jumladan, g’azal, ruboiy, tuyuq, masnaviy, qit’a, fard va boshqalarni o’z ichiga oladi. Unda oddiy g’azallar bilan bir qatorda g’azali musajja’ (markaziy ruknlari qofiyadosh bo’lgan g’azal), qit’a g’azal (birinchi bayti qofiyasiz bo’lgan g’azal), g’azali husni matla’ (matla’dagi keyingi baytning har ikkala misrasi matla’ga qofiyadosh bo’lgan g’azal), qo’shaloq vaznli va qofiyali, ruboiy tarona (to’rtala misrasi qofiyadosh bo’lgan ruboiy), oddiy tuyuqdan tashqari, qo’shaloq tajnisli tuyuq, tajnisiz tuyuq hamda tajnisli qit’a, tajnislit fard, qofiyali fard va qofiyasiz fard shakllarini ham ko’ramiz. Fazal, ruboiy va tuyuq Bobur lirikasining eng xarakterli janrlaridir. Bobur aruzning hafif, ruboiy, rajaz, ramal, sare’, tavil, mutaqorib, mujtass, muzore’, munsareh va hazaj bahrlaridan hamda bu bahrlarning 25 turdagi ichki xillaridan foydalanadi. Bobur devoni asosan uning o’zbek tilidagi she’rlaridan tashkil topgan. Biroq shu bilan birga, unda fors-tojik tilida yozilgan bir necha she’r ham bor. Bobur o’z ona tiliga bo’lgan muhabbatini bir she’rida shunday ifodalagan edi: Erur turk oshiq, kosh bilsam forsiy qoni, Desam holimni bilsa, forsiydan dilbarim oni. Bobur fors-tojik adabiy tilini ham mukammal bilar edi. Bunga shoirning fors-tojik tilidagi she’rlari yaqqol misol bo’la oladi. Bobur Lutfiy, Alisher Navoiy, Umar Hayyom, Hofiz singari ustoz san’atkorlarning bir qator an’analarini davom ettirdi va rivojlantirdi, ularning g’azallariga nazira va muxammaslar bog’ladi. Bobur lirik asarlarining mavzu ko’lami keng va xilma-xildir. Bobur umuman voqealikni, xususan ijtimoiy fikrni, ijtimoiy hayotni kengroq qamrab olishga harakat qiladi va bu sohada ko’pgina yutuqlarni qo’lga kiritadi. Kishilarning ma’naviy qiyofasi, din, tasavvuf, hokimiyat va marifat masalalari, yor va unga bo’lgan muhabbat, vatan haqidagi o’ylar, unga intilish, zamondan norozilik hayotni sevish Bobur lirikasining mavzulari hisoblanadi. Murakkab va ziddiyatli hayot va kurash yo’lini bosib o’tgan Boburning o’zi bu lirikaning markaziy qahramonidir. Bobur lirikasi til va uslubi jihatidan nihoyatda sodda va ravondir. U jo’shqin va musiqiy misralarida hayotiy, original obrazlar yaratadi, xalq tili va uning og’zaki ijodi boyliklaridan unumli va o’rinli foydalanib, she’rlarining tilini boy va rang-barang qilishga erishadi. Bobur hayot, sevgi va shodlik kuychisidir. U odamlarni hayotni qadrlashga va sevishga, rostgo’y to’g’ri bo’lishga, o’z shaxsiy manfaati ketidangina quvmaslikka, halol, sof ko’ngil bo’lishga, umuman ruhiy boylikka ega bo’lishga, mazlum va muhtojlarni oyog’ osti qilmaslikka, maqsadga zo’r berib intilishga, qat’iyat bilan qanday bo’lmasin unga erishishga chaqiradi. SHoir bir she’rida shunday deydi: Davlatg’a yetib mehnat elin unutma, Bu besh kun uchun o’zungni asru tutma... Bobur hayot, sevgi va shodlik kuychisidir. U dunyoni, hayotni, hayot quvonchlarini, inson tirikligini, uning xursandchiligini, bahor va uning xursandchiligini, bahor va uning latofatini sevadi: Yoz bo’ldiyu bo’ldi yana jannat kibi yozi, Xush ul kishikim aysh ila utgay qishu yozi. SHoir lirikasida bunga ko’plab xarakterli misollar keltirish mumkin, jumladan: Yoz fasli, yor vasli, do’stlarning suhbati, SHe’r bahsi, ishq dardi, bodaning kayfiyati. Yoz faslida chog’ir ichmakning o’zga holi bor, Kimga bu nash’a muyassar bo’lsa bordur davlati. Ishq dardin chekib har kimki topsa vasli yor, Ul zamon bo’lg’ay unut, yuz yilki hijron shiddati. SHoir "yoz fasli" bilan bodaning kayfiyatini, "yor vasli" bilan "ishq dardi" ni, "do’stlarning suhbati" bilan "she’r bahsini" kuylaydi. U dilkash, bama’ni va xushchaqchaq majlislarni, do’stlar suhbatini istaydi va ta’rif qiladi. Boburdagi bu kayfiyat o’zining chuqur falsafiy asoslariga ega, zotan hayotni qattiq sevuvchi va shu bilan birga uning zavq - shavqini tark etishni istamaydigan, umrning insonga berilgan ne’mat ekanligini idrok etadigan uning mohiyatini anglagan inson albatta uning qadriga yetishga da’vat etgan: Fofil o’lma, ey soqiy, gul chog’in g’animat tut, Vaqti aysh erur bog’iy, ol chog’ir, ketur, bot tut. Bu nasihatim angla, ne bilur kishi yongla, Ne bo’lur ekin tongla, sen bugun g’animat tut. Boburning bunday erkin fikrlari o’z davrida favqulodda ahamiyatga ega edi va ular Bobur adabiy merosi uchun katta ijtimoiy mohiyat, yorqinlik, mazmundorlik, joziba baxsh etadi. Bobur she’riyati ilm-ma’rifatni, axloq-odob kabi masalalarni ham qamrab oladi. SHoir ilmning o’z-o’zidan bunyod bo’lmasligini ta’kidlar ekan, kishi faqat havas va ishtiyoq bilangina ilmga ega bo’lishi mumkin deydi: Kim yor anga ilm tolibi ilm kerak, O’rgangali ilm tolibi ilm kerak, Men tolibi ilmu tolibi ilm yo’q, Men borman ilm tolibi, ilm kerak. Yaxshi xulq - atvorga ega bo’lishi, kishilarga yaxshilik qilishi eng ezgu xislat va olijanob fazilatdir: Xalqingni rost etgil har sorig’aki borsang, "Ahsanta" deb bori el, gar yaxshi ot chiqarsang... Bori elga yaxshilik qilgilki, mundin yaxshi yo’q. Kim degaylar dahr aro qoldi falondin yaxshilig’. Boburning ko’pgina she’rlarining mazmunini vatan ishtiyoqi, g’urbat hasratlari, sog’inch kayfiyati tashkil etadi. Bu bevosita shoirning murakkab hayoti va kurash yo’li, shodiyona alamli sarguzashtlari bilan bog’liq. Bobur temuriylar saltanatini saqlab qolish, Movarounnahrda yirik va mustahkam davlat qurishga intildi. Biroq bu orzulari amalga oshmadi. U vatanini tashlab ketdi. Undan olisda ko’plab mashaqqatlarni boshidan kechirib yashadi. Bularning hammasi shoir qalbidan qog’ozga ko’chdi, she’rga aylandi: Ko’ngli tilagan murodga yetsa kishi, Yo barcha murodlarni tark etsa kishi. Bu ikki muyassar o’lmasa olamda, Boshni olib bir sorig’a ketsa kishi,- deydi shoir. Yana shunisi e’tiborliki, bunday kayfiyatdagi ba’zi she’rlar shoir biografiyasi haqida kam ma’lumot beradi, ya’ni biografik asosning shoir she’riyatidagi o’rnini ko’rsatib turadi. Beqaydmenu xarobi sim ermasmen, Ham mol yiqishtirur laim ermasmen. Qobulda istiqomat qildi Bobur dersiz, Andog’ demangizlarki, muqim ermasmen. Boburning vataniga qaytish orzusi ushalmadi. U yurtidan uzoqda qolib ketdi, davlati va saltanati uni umr bo’yi chet elga bog’lab qo’ydi. Binobarin, u: Keldim bu sari o’z ixtiyorim birla, Lekin borurimda ixtiyorim yo’o’tur, - degan edi. Bobur she’rlari orasida o’zining vatanidan olisga ketib qolishini "xatolig’" deb baholagan pushaymonlig’ kayfiyati ham uchraydi: Tole’ yo’qki, jonimg’a balolig’ bo’ldi, Har ishnikim ayladim, xatolig’ bo’ldi. o’z yerni qo’yib Hind sori yuzlandim, Yorab, netayin, ne yuz qarolig’ bo’ldi. Demak, Bobur o’z vatanini ishtiyoq bilan sevadi, g’urbatdan hasrat va nadomat chekadi, bu kayfiyatini, holatini o’z she’rlarida - g’azal va ruboiylarida mahorat bilan ifodalaydi. Bobur lirikasidagi ishq mavzusi juda keng qamrovli. U oddiy insonning insonga bo’lgan muhabbatidan, insonning ilohga bo’lgan muhabbati darajasiga ko’tarilgan. Bu esa Bobur she’riyatidagi so’fiyona mayllarni namoyish qiladi. Bobur oshiqni zohidga, ishqni zuhdu – taqvoga qarama - qarshi qo’yar ekan, bir jihatdan Navoiy singari shoirlarning an’analarini davom ettirib, tarkidunyochilikni oqlamasa, ikkinchi tomondan tasavvuf ta’limotidan bizga ma’lum bo’lgan zohidlar va oshiqlar (so’fiylar) o’rtasidagi kelishmovchiliklarni ko’rsatib beradi: Zohido do’zax o’tidin meni ne qo’rqutasen, Hajr o’ti qoshinda ko’rmasmen ani uchqunga. Yoki: Tiyradur zuhd damidin ko’ngul, Ishq o’ti birla yorutmog’ kerak... ...Zuhd ketti, esa karam qildi, Ishq keldi-yu muhtaram qildi. Xullas, Bobur lirikasining mavzu doirasi rang-barang bo’lib, u o’zbek klassik she’riyatining ravnaq topishiga, ijtimoiy – falsafiy fikrlar taraqqiysiga katta hissa qo’shdi. Bobur – yetuk san’atkor shoir. U Lutfiy, Navoiy singari buyuk so’z san’atkorlaridan ta’lim olib, ularning an’analarini davom ettirib rivojlantirgan shoirdir. SHoir she’riyatning badiiy soddaligi uchun kurashdi. SHoir yaratgan timsollar samimiyligi va tabiiyligi bilan kitobxonni hayratga soladi. SHoir badiiy sodda, ravon, musiqiy, tili boy va rangdor she’rlar yaratdi. Uning she’rlarida o’y va fikr, his va tuyg’u, tasvir va tavsif, so’z va musiqiylik bir-biri bilan uzviy bog’lanib ketadi; Insonning xilma-xil ichki kechinmalari, shodligi va qayg’usi, orzu va armon, tolei va taqdiri o’ziga xos badiiy bo’yoqlar bilan tasvirlanadi, jonli obraz va portretlar yaratadi, tabiat manzaralari va turli lavhalarni rassom kabi chizib beradi. U har bir she’ridagi mazmunni, kayfiyatni e’tiborga olgan holda unga muvofiq shakl vazn qo’llaydi, ichki qofiyalardagi, so’z o’yinlaridan, intonatsiya va ovush tovlanishlaridan ustalik bilan foydalanadi. Masalan, janrning: "Ko’nglumni chu ul pari olibtur, Devona bo’lurg’a ne qolibtur". Yoki: "Sabo ul gul haramig’a guzar qil, Mening holimdin ul gulga xabar qil" – kabi misralari nihoyatda sodda, ravon va musiqiydir. Bobur lirikasi shoirning yuragi, his tuyg’ulari, o’y va orzusi, sukuti va hayajonning kitobidir. Mohir shoir bularning barchasini lirik she’rlarida favqulodda sodda usul bilan nihoyatda ravon va ravshan, tabiiy va haroratli qilib tasvirlaydi. Lirik qahramon – Bobur timsolida biz maqlub va xomush, alamli va hasratli, umidsiz va istiqbolsiz shaxs bilan g’olib va mag’rur, shod va quvnoq, umidli va istiqbolli Bobur timsolini ham ko’ramiz. Xuddi shu kabi ma’shuqa timsoli ham goh bevafo, sitamkor goh eng mehribon, vafodor, go’zal yor sifatida gavdalanadi. Lirik she’rlarida shoir faqat siyosiy faoliyati zaminida vujudga kelgan kayfiyatlari bilan emas, balki oshiq, ma’rifatparvar va murabbiy bir inson sifatidagi fikr – tuyg’ulari bilan ham mujassamlashadi. Boburning san’atkorlik mahorati badiiy san’at va tasvir vositalarini qo’llashda ham namoyon bo’ladi. U o’xshatish, tazod, laf va nashr, parallelizm, mubolag’a va boshqa turdagi usul va badiiy til vositalari orqali mavzuni, obrazni, holat va his-tuyg’uni mukammalroq yoritishga erishadi. (Ushbu badiiy san’at va tasvir vositalariga o’qituvchi Bobur g’azallaridan misollar keltirgan holda tushuntiradi). Xullas, Bobur lirikasi rang-barang janrlardan tashkil topgan. Uning mavzu doirasi keng. SHarq she’riyati an’analarini davom ettirgan shoir mavjud she’riy san’atlar va tasvir vositalari deya mahorat bilan foydalanib, o’z san’atkorligini, o’zbek she’riyatida o’ziga xos hodisa ekanligini namoyish qildi. Bobur o’zining "Mubayyin" nomli asarida soliq solish tartiblari, ekin maydonlarini tayinlash, qanday yerlardan qaysi hajmda soliq olishni shariat mezoni bilan o’lchab, chiroyli nazmiy asar yaratgan. Bobur ushbu asarini o’g’li Humoyun Mirzoga atab yozgan, deb taxmin qilish mumkin. CHunki asarda u Humoyun, Komron Mirzolarning nomlarini tilga olib, ularga tilak bildiradi. Bundan tashqari, Bobur Xo’ja Ahrorning tasavvufga oid "Volidiya" nomli asarini nazmga solib, eski o’zbek tiliga tarjima qilgan. SHuningdek, Bobur aruz ilmiga mansub bo’lgan "Muxtasar" nomli qimmatli asarning ham muallifidir. Bobur alifbe masalalari bilan ham shug’ullangan. U alohida xat turi "Hatti Boburiy" ning ixtirochisidir. Bobur ijodi nihoyatda serqirra. Garchi umri quvg’inlik va musofirlik tashvishlari bilan o’tgan bo’lsa – da, u tahorat, tayammum bilan o’zini pok tutib, musulmonlik farzu sunnatini ado etgan. Buning ustiga kelajak avlodlar uchun da’vatnoma deb aytish mumkin bo’lgan "Kitobu – s – salot" – "Namoz Kitobi" ni yozib qoldirgan. Zahiriddin Muhammad Bobur ismining lug’aviy ma’nosi – "Yo’lbars" dir. Uning jismi ismiga monand bo’lib, yo’lbarsdek kuchli, dovyurak, abjir va epchil bo’lgan. Boburning eng yirik va ajoyib asari, uni butun dunyoga tanitgan, Yevropa SHaro’shunoslari tomonidan Yuliy TSezarning kommentariyalari bilan bir qatorga qo’yilgan kitobi "Boburnoma" dir. Zahiriddin Muhammad Boburdan qolgan ijodiy merosning eng muhim va eng yirigi O’rta Osiyo, Afg’oniston, Hindiston va Eron xalqlari tarixi, geografiyasi, etnografiyasiga oid nodir va qimmatli ma’lumotlarni o’z ichiga olgan va adabiy tilning yorqin namunasi bo’lgan "Boburnoma" asaridir. Asarning asli nomi "Boburiya" bo’lsa – da, uni "Voqeanoma", "Tuzuku Boburiy", "Voqeoti Boburiy" deb atadilar, keyinchalik asar "Boburnoma" degan nom bilan mashhur bo’lib ketdi. "Boburnoma" memuarlar (esdaliklar) to’plamidir. Bu tarixiy – badiiy asar 1494 –1529 yillardagi voqealarni, Movarounnahr, Xuroson, Afg’oniston va Hindistonda ro’y bergan va ko’pida Boburning o’zi ishtirok etgan o’zaro feodal urushlarni o’z ichiga oladi. Aftidan, Bobur siyosiy faoliyatining dastlabki yillaridan boshlab voqealrni xotira sifatida qayd etib borgan, keyinchalik bu qaydlar "Boburnoma" ning yaratilishiga asos bo’lgan. Boburning "Boburnoma" ni qachon yozishga kirishgani ma’lum emas. Biroq asarning ayrim o’rinlari uning ko’proq qismi Hindistonda yozilgani yoki qayta tahrir qilinganini ko’rsatadi. Masalan, adib 909 (1503-1504) yilgi Afg’oniston voqealarini bayon qilar ekan Ibrohim Lo’diy ustidan qozongan g’alabasini eslaydi. Bu esa Boburning 909 yil voqealarini Hindistonda yozganini yoki avvalgi yozganlarini tahrir qilganini ko’rsatadi. Bobur bu asarini umrining oxirlarida, 1529-1530 yillarda yozib tugatadi. Boburning o’z so’zi va uning qizi Gulbadanbegimning "Humoyunnoma" dagi ma’lumotlariga ko’ra, "Boburnoma" dastlab "Voqeanoma" deb atalgan. "Boburnoma" dagi bir ruboiysida shoir shunday degan edi: Bu olam aro ajab alamlar ko’rdum, Olam elidin turfa sitamlar ko’rdum, Har kim bu "Vaqoe" ni o’qur, bilgaykim, Ne ranju ne mehnatu ne g’amlar ko’rdum. "Boburnoma" ni ko’chirgan bir kotib uni "Boburiya" deb nomlaydi. Demak, "Boburnoma" asari o’z davrida yuqorida aytib o’tganimizdek bir qancha nomlar bilan atalgan ekan. "Boburnoma" ning o’ndan ziyod qo’lyozma nusxalari ma’lum. Asarning Boburning hayot davridayoq ko’chirilgan ikki nusxasi haqida ma’lumotlar bo’lsa – da, ularning qaerda saqlanayotgani ma’lum emas. "Boburnoma" ning XVII – XVIII asrlarda ko’chirilgan nusxalari Leningrad, Kalьkutta, Agra, Haydarobod, Manchestr, London, Edinburg va boshqa joylarda saqlanadi. "Boburnoma" 1857 yilda Qozonda turkshunos rus olimi N.Ilьminskiy tomonidan nashr etiladi. 1905 yil ingliz olimasi A.Beverij xonim "Boburnoma" ning Haydarobodda topilgan qo’lyozmasining faksimiliesini nashr ettiradi. Asar Turkiyada ham nashr ettirilgan. Asardan parchalar bir necha xrestomatiyalarda nashr ettirildi. 1948-49 yillarda ikki kitob holida, 1965-66 yillarda uch tomlik tarkibida, 1990 yilda alohida kitob holida chop etildi. "Boburnoma" asari bilan SHarq va G’arb olimlari alohida qiziqishgan. Uni eng kamyob va nodir asarlardan hisoblagan ko’pgina G’arb olimlari tadqiq etib o’rganganlar, tarjima qilganlar. Jumladan, G’arb tarixchi olimlardan Elfinston Boburning bu asari haqida shunday yozadi: "Bu memuarlarda buyuk turk podshosining hayoti batafsil tasvirlangan, uning shaxsiy his – tuyg’ulari har qanday mubolag’adan, pardadan holi. Uning uslubi oddiy va mardona, shuningdek, jonli va obrazli. o’z zamondoshlarining biografiyalarini, ularning qiyofalarini, urf-odatlarini, qiliqlarini oynadek ravshan tasvirlaydi. Bu jihatdan u ("Boburnoma") Osiyoda yagona, chinakam tarixiy tasvir namunasidir..." "Boburnoma" bir necha tillarga tarjima qilingan. Akbarshoh davrida (1586). "Boburnoma" fors tiliga tarjima qilinib, unga miniatyuralar ishlangan.