Рашод Нури гунтекин оэод обид таржимаси

X и л м и — (Қичқиради.) Тегма менга! Тегма!..
М а л а к — Сиз мендан қўрқасизми?
X и л м и — Албатта, қўрқаман. Агар сиз менга қўлингизни теккизадиган бўлсангиз, бир гап айтиб юборишим мумкин.
М а л а к — Қдндай гап экан?
X и л м и — Биласизми, мен нима дердим? “Малак хоним... Малак... Менинг фариштам — Малак. Биз икковимиз шўрпешона махлуқлармиз. Тақ- дир бугун кечаси икковимизни тасодифан бир-биримизга рўпара қилди. Ол- лоҳнинг иродаси билан тақдир бизларни бирлапггирди. Агар биз биринчи никоҳ кечамизни фақат гап сотиб, фақат ғам-андуҳларимизни бир-биримизга тўкиб- солиб ўгказсак, шариатга тескари иш қилган бўламиз, гуноҳи азимга бота- миз...”
М а л а к — (Уятчанлик билан.) Нима тўғрисида гапиряпсиз?
X и л м и — Нимани гапирардим? “Малак хоним, фариштам, — деяп- ман. — Бугун сиз менинг жуфти ҳалолимсиз. Биз шаръий эру хотинмиз. Шун- доқ бўлгач, нима учун бир-биримизни суйиб, бир ёстиққа бош қўймаслиғи- миз керак. Ахир, кўплар буни никоҳсиз ҳам қилаверади-ку?”
М а л а к — (Юзини цўли билан яшириб.) Ана кўрдингизми, сиз яна шуни гапиряпсиз...
X и л м й орқасига тисланади, оёғи курсига тегиб кстиб, йиқилишига сал қолади, М а л а к югуриб келади, унинг қўлига тирмашади-да, икковлари ҳам диванга йиқилишади.
X и л м и — (Малакнинг қўлини қўйиб юбормайди.) Сизга айтиб эдим-ку, менга қўлингизни теккизманг деб... Энди ўзингиз айбдорсиз. Малак, фариш-
там, умрим тугагунча сизнинг ишқингизда ёниб ўтаман. Ижозат бер, битта бўсаолай...
М а л а к — Қўйинг, унақа қилманг, гуноҳ бўлади...
X и л м и — Йўқ, гуноҳ бўлмайди. Худонинг буюргани шу. Шариат шун- дай буюради. (Унинг сочларидан ўпади, қучоқлайди.)
Эшик очилади ва сочлари тўзиган, устида тунги либос билан X а л и л пайдо бўлади.
X а л и л — (Қичқиради.) Бу ёққа! Ёрдам беринг! Тезроқ! Қаранглар, хотинимни нима қиляпти!
X и л м и — (Малакни кўйиб юборади.) Афандим, сен кимсан? Менинг хонамга бостириб киришга нима ҳақинг бор? (Малакка.) Рўмолингни бо- шингга солиб ол. Кўрмаяпсанми — номаҳрам!