Tahriri uchun qalamni chcklim.
Yozmoqta bu ishqi jovidona,
Maqsudum emas edi fasona.
Mazmunig*a bldi ruh mayli,
Afsona edi aning tufaylj
Lekin chu raqamga keldi mazmun,
Afsona anga libosi mavzun.
Bu erdi arazkim ul guruhe
Kim, szda ayon qilifa shukuhc,
Bu nomrf uchun blub raqamkash,
Safha yuzin ettilar munaqqash.
Gar nuktalari jafaonni tutti,
avolari ins-u jonni tutti.
Chun forsi erdi nukta shavqi,
Ozroq erdi anda turk zavqi,
Ul til bila nazm bldi nialfuz.
Kim, forsi anglar ldi mabzuz.
Men turkcha boshlabon rivoyat,
Qildini bu afsonani hikoyat
Kiin, shuhrati chun jahona tlay,
Turk eliga doi bahra blay (9, 310-311). Keltirilgan mazkur iqtibosda ulu shoir ushbu sayyor mavzuning badiiy talqini xususidagi ikki muhim jihatga quvchi e'tiborini qaratadi. Dastlab asar muallifining bu «jovidona» — abadiy ishq haqida doston yozishdan muddaosi shunchaki afsona szlash blmay, balki barida turk xalqi «zavqi»ni yashirgan davrning ulu dardlarini badiiy umumlashtiruvchi bir doston yozishdan iboratligini yoniq satrlarda ifodalashga erishadi. «Afsona anga libosi mavzun» misrasi oiqali turkiy dostonda qadimiy mavzu harjihatdan yangicha badiiy jilo topganligiga ishora qilinadi. Bu holat, ayniqsa, qahramonlar ichki kechinmalari tasvirida yaqqol namoyon bladi. Asardagi tabiat manzaralari ham doston ishtirokchilarining murakkab ruhiy holati badiiy ifodasiga xizmat qildiriladi.
«Layli va Majnun» dostoni «Xamsa» tarkibidagi nisbatan ixcham masnaviylardan biri blib, aruzning hazaji musaddasi ahrabi maqbuzi mahzuf (maf ulu mafilun faulun — v v-v- v—) bahrida bitilgan. Doston 38 bobdan iborat. Asarning dastlabki tqqiz bobi an'anaviy muqaddima (hamd, na't, ustozlar, Sulton Husayn Boyqaro, Badiuzzamon Mirzo madhi va «U1 tun mahobati ta'rifi») blib, 10-bobdan asar asosiy
voqealarining badiiy ifodasi boshlanadi. Masnaviyda qalamga olingan Layli va Majnun fojiaviy ishqiy sarguzashtlari tasviri sevishganlarning vafoti bilan intiho topadi. Dostormning sngi uch bobi uning xotimasidir. Unda «Ishq ta'rifidakim...», shahzoda Sulton Uvays Bahodir madhi hamda ulu shoir «dard navhasi» («dard nolasi»), deya e'tirof etgan «Layli va Majnun» voqealari yakuniga baishlangan boblarga ham rin berilgan. Asarning «U1 tun mahobati ta'rifi» nomli 9-bobini ziga xos boshlanma tarzida talqin etish mumkin. Ulu san'atkor bu blimda navoiyona bir uslub bilan buyuk ustozlari asarlariga blgan zining cheksiz ehtiromini gzal badiiy ifoda etadi hamda tun va hotif (aybdan ovoz beruvchi) obrazlari vositasida «Ma'nisi daqiqu lafzi shirin», «dard-u so'zi ko'prab> blishi nazarda tutilgan dostonining asosiy voqealari tasviriga kirishadi. Tun, chaqin, yomir timsollari va ishqqa berilgan ta'rif-u tavsiflar orqali ulu shoirning tayanch muddaosi asar qahramonlari ruhiy holati va ichki kechinmalarining jozibador tasvirini yaratish ekanligi anglashilib turadi. Ulu shoirning vujudi qoronu zulmat asiri blganda, u taxayyul otiga erk beradi. Xayol tavsani (chopqir oti) Arabistonga yetishi bilan ishq hidini tuygani bois chopishdan txtaydi. Axir, u ishq vodiysiga yetgan edi-da! Bu vodiydan tish esa nihoyatda mushkul, Boz ustiga otning oyoi ham oqsoqlanib qoladi. Bu ham yetmaganidek, bulut kz yummay yosh tka boshlaydi. Tungi shamolning dahshat solib esishi yomir shiddatini kuchaytiradi. Ba'zan-ba'zan Tur toi uzra chaqnagan chaqin quyosh Sharqni yoritganidek toni shu'lalantiradi. Mana shunday vahimali tun baridagi chaqin yodusida Hay qabilasi kzga tashlanadi. Xayolot olamiga arq shoir bunday hayratli manzaradan kz ocholmay qoladi. U (shoir - satrlarda harakatlanuvchi qahramon) tong yeli tun kulini supuiganidagina, bir lahza orom oladi. U yana aql-u hushini egallagan tun tafsilotlari haqida z-ziga savol bilan imirojaat qiladi: «Bu tunmi yoki balo dashtidan nishona — qoronu kunmi?! Har tomondan ofat yoiladi, nahotki, jahonda shunchalik kp jaholat bor blsa?! Bu qanday zulmatli vodiy ekanki, hatto, nafas ylini qoronulik tutadi?!» Ulu shoir—she'r qahraraoni poyonsiz savollariga javob topishga ulgurolmay oyibdan nido keladi:
Do'stlaringiz bilan baham: |