Qоzоqbоy yO‘ldоshеv, vаlijоn qоdirоv, jаlоlbеk yO‘ldоshbеkоv

Qo‘chqor: — Armiya ham bas kelolmadi, degin?


Qumri: — (Boshqa ko‘ylak kiyib chiqib.) Keyin Muhiddin aka bi-lan Safar akalar chiqishdi.
Qo‘chqor: — Yana?


Qumri: — Shu.


Qo‘chqor: — Olti kishi deding-ku!


Qumri: — Men ham sal-pal qarashvordim...


Qo‘chqor: — “Sal-pal”mish! Yechilmayotganidan ham biluv­ dim, sening qo‘ling tekkanini! Mol arqonlab o‘rganib qolgansan-da, bog‘lagan tuguningni matroslar ham yecholmaydi! E, qarashmay ket!.. Bo‘pti, kechirdim, qo‘lni yech. (Qumri yo‘q deganday bosh chayqaydi.) Yo‘q, m n kimman o‘zi? (Baqirib.) Qo‘chqormanmi yo Qo‘chqormasmanmi? Qo‘chqorman! Qo‘chqor ekan deb bog‘lab tashlayveradimi? A-a, sho‘ri bor odam ekanman o‘zi... Hech bo‘lma-sa, suv olib kelib ber, ichim yonib ketyapti! (Qumri dastasi yo‘q kruj­ kad suv olib chiqib, ichirib qo‘yadi.) ...Ha mayli, bo‘lar ish bo‘pti. Ke, yechib qo‘y.


Qumri: — Muhiddin aka “peshingacha yechmang, kelin” deb ke dilar.


Qo‘chqor: — Nima, peshingacha meni oftobda quritib kap-c onka qilmoqchimisan? (Bechorasifat bo‘lib.) Sen quritmasang ham Xudo quritib qo‘ygan o‘zi — jasadni qara, shaqir-shuqur suyak... Yo‘q, bunaqada peshinga bormayman, Qumri...


Qumri: — (Achinib.) Yecholmayman, dadasi, mendan xafa

261

bo‘lmang... Qishloqning oqsoqollari tushlik payti kelamiz, bo‘lmasa dumini ushlatmaydi, deb ketishdi...


Qo‘chqor: — Nima, mening dumimni ushlashdan boshqa ish-lari yo‘q ekanmi? Kap-katta odamlar-a!..


Qumri: — (Ichkariga.) Turobjon, bo‘la qol, bolam!


Qo‘chqor: — (Xotinining boshqa ko‘ylak kiyib olganini endi payqadi.) Ha, yo‘l bo‘lsin?!