Qozoqboy yoldoshev, valijon qodirov, jalolbek yoldoshbekov

Ofeliya: Qulluq, malikam.
Malika ketadi.
Poloniy: Ofeliya, sen shu yerda sayr qilib tur,
Marhamatli shohim, siz ham bu yoqqa o‘ting. Qizim, sen-chi, kitob qarab turganing ma’qul, Yakka-yolg‘izlikka bu bir nishona bo‘lur.
Ha, to‘g‘risi, biz ham jilla chakki emasmiz: Munis chehra, mutavoze qiyofa bilan O‘rni kelsa, shaytonga ham saboq beramiz. Qirol: (Chetga) Sirasini aytdi, xuddi nishonga urdi, Kamar bilan shatillatib urganday bo‘ldi.
...Ammo mening kirdikorim bundan ham qo‘rqinch, Chiroyli so‘z ostida ham. O, qanday og‘ir!
Poloniy: U biz tomon yaqinlashib kelmoqda, shohim,
Qani, yuring, bir chekkaga o‘zni olaylik.
Qirol va Poloniy ketadilar. Hamlet kiradi. Hamlet: Yo hayot, yo mamot: masala shundoq.
Joizmikin ul jobir-u jabbor falakning Jafosiga har daqiqa chidasa yurak?
Yo balolar dengiziga ko‘ndalang bo‘lib,
Koyishlar-u tashvishlarga chek qo‘ymoq kerak? O‘lish. O‘zni unutish. Bas, tamom - vassalom. Ruhiy iztiroblar, tanning azoblariga Bilamizki, chegaradir shu og‘ir uyqu.
Zotan, asil bir muddao emasmidir bu?
Ado bo‘lmoq. Va adoqsiz uyquga cho‘mmoq.
Keyin tushlar ko‘rmoq. Mana, jumboqqa javob. O‘lim uyqusida - o‘sha xokiy libosdan Qutulganlar, qanday tushlar ko‘rishar ekan?
.Kim chidardi bularga, bu sho‘rishi savdo Bitta xanjar zarbasi-la toparkan ado?
Kim ko‘nardi, tiriklikning yuki ostida Bukchaygancha yo‘l bosishga inqillab, agar O‘lim ortidagi o‘sha qora mavhumot.
Azmi safar qilib birov qaytib kelmagan O‘sha mulki mavhumotdan qo‘rquv muqarrar Irodani qayirmasa, bosib, egmasa?
Va belgisiz sohillarga o‘zni urgandan,
O‘sha tanish qabohatni afzal demasa? Hammamizni qo‘rqoq qilib qo‘yar tafakkur.
Noqis aql sochgan o‘sha xira shu’ladan Azm-u qaror rangi o‘chib, bo‘zrayib qolur.
Ko‘lami va zalvori zo‘r niyatlar ham to To‘g‘ri yo‘ldan chiqib maqsad ostonasida To‘zon bo‘lib ketar, tamom topar tanazzul.
Bas, kifoya! Ofeliya! Ey, go‘zal pari,
Bir osiyman, duoyingda yod ayla meni.