Qozoqboy yoldoshev, valijon qodirov, jalolbek yoldoshbekov

(Turobjonning ishi shoshilinch shekilli, dadasining gapini oxiri- gacha eshitmay, yugurganicha chiqib ketdi.)
Qo‘chqor: — Bolaning oldida sharmanda qilding-ku odamni!
Qumri: — Meni el-u yurt oldida sharmanda qilganingiz-chi?
Qo‘chqor: — Ichgan men, sen nega sharmanda bo‘lasan?
Turobjon: — (Qaytib kelib, uyga qaraganicha.) Kuchingiz yet- maydi-yov, dada.
Qo‘chqor: — (Ma’yus.) Bu nima bo‘pti, o‘g‘iltoy, yelkamiz qa- naqa yuklarni ko‘tarmagan...
Qumri: — Bo‘la qol, bolam. (Sumkani olib, o‘g‘lini yetaklaga- nicha.) Yaxshi-yomon gap o‘tgan bo‘lsa, xafa bo‘lmang, dadasi... (Ketadi.)
Qo‘chqor: — Ketsang, yechib ket, ho‘! Insofing bormi, o‘zi, qanaqa odamsan? (Alam bilan.) Mastligimda urib, mayib-payib ham qilib qo‘ymagan ekanman — jimgina uyda o‘tirardi...
(Atrofga chorasiz alanglaydi. Asabiylik bilan qandaydir kuyni xir- goyi qiladi... Tashqarida mashinaning kelib to‘xtagani eshitildi. Ko‘p o‘tmay Olimjon bilan shofyor yigit odam bo‘yi keladigan yog‘och ya- shikni ko‘tarib kirishdi.)
Olimjon: — E-e, Qo‘chqor aka, assalomu alaykum! Mana tag‘in keldik-da. (Ko‘rishmoqqa qo‘l cho‘zadi.) Iye?.. Kim bunaqa qildi?
Qo‘chqor: — Kim bo‘lardi, bunaqa bema’ni narsa faqat bizning xotindan chiqadi.
Olimjon: — E-e, chatoq bo‘pti-ku! Ketib qoldilar, deng? Attang... Nega bog‘ladilar o‘zi?
Qo‘chqor: — E, Olimtoy, surishtirib nima qilasan, avval qo‘lni yechsang-chi! Kechadan beri onamni Uchqo‘rg‘ondan ko‘rdim!
Olimjon: — Ha-ya... (Yechadi, Qo‘chqorning belidan olib kara- votga o‘tqizadi.) Kechadan beri turibman, deng?
Qo‘chqor: — Voy, jonim-ey!.. Shu, xotin zotini kim o‘ylab chiqargan ekan-a, Olimtoy?