Qadimgi Nasaf shahridan besh-o'n chaqirim shimolroq tomondagi Qo'ng'irtov

LiveBooks.uz kitoblar dunyosi
101

---

Saylanma. Abdulla Oripov 
Balki vijdon deya tinmay chekib oh,
Hayqirib yurmaydi har qanday odam.
Topilgay bobolar hikmatlarin goh,
Shunchaki nasihat deguvchilar ham.
Qay bitta narsaga muhtoj bo‘lsa gar,
Eng avval o‘shanga topingay inson.
Mayli, ummon qadar yo zarra qadar,
Har nechuk qalblarda bor bo‘lsin vijdon.
Magar ketar bo‘lsa vijdon bosh olib,
Iymon ham u bilan birga ko‘chgaydir.
Butkul mardu nomard tayanchsiz qolib,
Choh uzra chirpirak bo‘lib uchgaydir.
Devlar qutulgandek Sulaymon o‘lib,
Betizgin tuyg‘ular har yon yugurgay.
Qalb degan istehkom posbonsiz bo‘lib,
Eng avval nafs unga o‘zini urgay.
Haqiqat atalmish ravshan quyoshni,
Ochiq diydalarki, ilg‘amas ko‘rib.
Avliyo degaylar so‘qir avboshni,
Adolat o‘rnini egallar firib.
Ilojin topsalar har qanday onda
El-yurtni chalg‘itib qo‘yarlar oson.
Gar hakam bo‘lsalar biror maydonda,
Mag‘lubni g‘olib deb etarlar e’lon.
Kuppa-kunduz kuni kiprik qoqmasdan
Yolg‘on so‘zlay boshlar daholar hatto.
Kimlardir umrida bir sham yoqmasdan,
Mash’al bo‘lmoqlikni qilgaylar da’vo.
Vijdon ketgan joyda albatta bir kun,
Ilondek qo‘zg‘olur bo‘hton va tuhmat.
Bu yorug‘ olamda odamzod uchun
Bormikan ulardan ortiqroq kulfat.
Vijdonsiz kimsaga duch kelgan nafas
Kofir ham dod solgay: Asragil, yo Rabb!
Oddiy bismilloni bilmaydigan kas
Iltijo qilgaydir qiblaga qarab.
Vijdondan ayrilib qolgan fursatda
Boshlanar toj-taxtga ruju daf’atan.
Ne-ne zukko xalqlar qolib g‘aflatda,
To‘zg‘ib ketajakdir butun bir Vatan.