«Poytaxt exclisive» nashriyoti Toshkent – 2022

* * *
Faqat biz o‘zkbeklargina onalarimizni osmondagi Oyga 
mengazib 
oyim, 
deb murojaat etar ekanmiz.
ota
Ota – hayotimizning tayanchi. 
II
Bu dunyoga kelibsizki, avvalo, sizning barcha-barcha 
kam chiliklaringiz, nuqsonlaringiz uchun kurashuvchi in-
sonlarning biri ona bo‘lsa, biri otadir. Go‘daklik vaq-
tingizda sizning salomat va tinchli 
gingiz, rizqingizni 
ta’minlash uchun padaringiz necha-necha uyqusiz tunlarni 
kechirgan. Eng yomoni, kun kelib siz ana shu insonlarning 
sayi harakati bilan ulg‘ayib oyoqga turasi-zu, biroq ular 
bilan vaqt o‘tkazishga malollanasiz. Oltinga teng gaplariga 
qarshi chiqasiz. Vaholanki, siz uchun ota yomg‘rni yomg‘ir, 
qorni qor demasdan tinim bilmay mehnat qilgan edi. Nega 
o‘sha vaqtlarda siz kabi yo‘l tutmadilar? Nega o‘zlari 
uchun yashamadilar? 

---

39
Dilga tashrif
III
Zamonasining eng kuchli murabbiylaridan bo‘lgan 
otaxonning yoshi hozirda oltmish beshda. Taajjubki, 
bugunga kelib murabbiylik chog‘ida hadya qilingan «
jiguli» 
avtomobilidan boshqa o‘zlarining tabirlari bilan aytganda, 
hech kimlari yo‘q. Farzand-u nabiralar otaxonning bor-
budini kemirib, hech vaqosi qolmaganda ikki imtihon orasiga 
tashlabdilar. Yaniki, «Qariyalar uyi
»
ga olib borishlarini, 
yoki o‘z ihtiyorlari bilan uyni tark etishlarini talab qilishibdi. 
Otaxon uyni tark etib, ayni damda qadrdon avtomabillarini
ham tirikchilik, ham boshpana qilib yashab kelmoqdalar. 
Qahramonimizga kim ko‘proq muhr ko‘rsatdi: necha 
yillar davomida, ko‘zim ning nuri, umrimning eng aziz 
ne’matlari, deb ardoq lab voyaga yetkazgan farzandlarmi? 
Yoki jonsiz temir tersak? Vo ajab...
Iv
Eng ko‘p boradigan bozorimda bir tanish otaxon 
aravakash bo‘lib ishlaydilar. Qo‘llariga boqsangiz yoshlik 
davrida qavarib, keksalik vaqti kelganda adoyi tamom 
bo‘lganiga guvoh bo‘lasiz. Otaxon, sizga shu yoshda arava 
sudrab yurish yarashmaydi, – deyman achinib. Shunda 
bilagimdan qattiq ushlab: – bolam, menday munkullagan 
cholni boshqa hech qayerda ishlatishmaydi. Avvallari 
tog‘ni ursa talqon qilarlik kuchim, quvvatim bor edi. 
Hozirchi, aravakashlikdan boshqa ish qo‘limdan kelmay 
qoldi, – dedilar mah zunlik bilan. 

---

40
Ibrohim Rixsiboyev
Farzandlaringiz bormi otam? – dedim biroz g‘azablanib. 
«Bor»
 
deb tomirlari bo‘rtib chiqqan qo‘llari bilan uch 
barmoqlarini ko‘rsatdilar-da, o‘g‘lim bor, nabiralarimning 
to‘yini qilib boshdan oyoq qarzga botdi, bechorlar. Shularga 
harna uch-to‘rt so‘m bo‘lsin, deyamanda, – bolam dedilar. Ma-
na azizlar, bizning havoyi nafsimiz, deb endi og‘zi oshga yetgan 
bechora kattalarimiz ham qiynalmoqdalar. Bolasini bolam, 
deb boqqan ota, bolamning bolasi, deb ham boqaverarkan-da. 
Tavba, xullas odam bo‘lmaymiz, azizlar.