Politechnika łÓdzka

Tranzystor Polowy z Izolowaną Bramką – oznaczany MOSFET (Metal Oxide Semiconductor Field Effect Transistor – MOSFET) – element półprzewodnikowy posiadający zdolność przewodzenia zależną od potencjału polaryzującego między elektrodą bramki G a potencjałem odniesienia; tranzystory polowe MOSFET są rysowane z elektrodą bramki oddzieloną od złącza D-S – przez co nazywany jest tranzystorem polowym z bramką izolowaną; w tranzystorach MOSFET strzałka rysowana jest po stronie złącza D-S, przy czym rozróżnia się dwa typy tych tranzystorów – z kanałem typu N (symbol ze strzałką skierowaną do wewnątrz złącza D-S) i z kanałem typu P (symbol ze strzałką skierowaną na zewnątrz złącza D-S); izolowane wyprowadzenie tranzystora oznaczone literą G – nazywane jest (ang. Gate) Bramką, wyprowadzenia oznaczone strzałkami (po przeciwnej stronie od Bramki) oznaczane literą D – (ang. Drain) nazywane jest Drenem, a wyprowadzenie znajdujące się po drugiej stronie złącza D-S tranzystora oznaczone literą S – (ang. Source) nazywane jest Źródłem; istnieją tranzystory MOSFET o dwóch bramkach – które są oznaczane odpowiednio G1 oraz G2 – bramki te posiadają różne względem siebie własności (nie służą do realizacji operacji logicznych).
Fototranzystor – element półprzewodnikowy, działający jak zwykły tranzystor z tą różnicą, że sterowanie prądem bazy zostaje zastąpione prądem fotoelektrycznym padającym na złącze p-n tranzystora przez światło.


Fotoelementy półprzewodnikowe posiadają własności kwantowe – tzn. ich rezystancja przewodzenia jest funkcją długości fali padającego na ich powierzchnię promieniowania.


Tyrystor – element półprzewodnikowy jednokierunkowy (dioda), posiadający tzw. czterowarstwowe złącze p-n-p-n, będący diodą sterowaną (wyzwalaną) – praktycznie stosowaną do bezstykowego łączenia dużych prądów, lub stosowanych w układach przetwarzania energii elektrycznej (np. w układach tzw. prostowania prądu przemiennego na stały, bądź też w przetwornicach napięć lub częstotliwości); tyrystory bipolarne są elementami złączowymi; tyrystor nie przewodzi prądu do momentu kiedy na do elektrody wyzwalającej nazywanej bramką G (ang. GATE) a potencjałem odniesienia na elektrodzie A nie wystąpi potencjał inicjujący przewodzenie tyrystora – kiedy wystąpi ten potencjał, wówczas tyrystor zacznie przewodzić prąd między elektrodami: anodą A oraz katodą K.
Triak – tzw. tyrystor dwukierunkowy – element półprzewodnikowy dwukierunkowy – działający jak tyrystor ale o dwóch możliwych kierunkach przewodzenia prądu; posiada elektrody o oznaczeniach: bramkę G, anodę_1 A1 oraz anodę_2 A2.
Diak – element półprzewodnikowy przeznaczony do wyzwalania tyrystorów (głównie tyrystorów dwukierunkowych – Triaków); diak nie przewodzi prądu aż do określonego napięcia zwanego napięciem blokowania – po przekroczeniu którego odblokowuje się i zaczyna przewodzić; w odróżnieniu od diody Zenera różni się tym, że dioda Zenera w kierunku przewodzenia przewodzi zawsze – a diak nie.
Wzmacniacz operacyjny (ang. Operational Amplifier – oznaczanych OP_AMP) – jest to analogowy układ elektroniczny, składający się z sieci tranzystorów, rezystorów, pojemności (jako kondensatorów) występujących w strukturze półprzewodnika), przeznaczony do realizacji zadań związanych z przetwarzaniem sygnałów elektrycznych; układy elektroniczne budowane przy użyciu wzmacniaczy operacyjnych mogą realizować funkcje liniowe będące liniowym odzwierciedleniem (być reprezentowane przez funkcje) operacje matematyczne jak dodawanie, odejmowanie, mnożenie i dzielenie i wiele innych; wzmacniacze operacyjne posiadają wejście różnicowe w postaci pary dwóch wejść: jedno oznaczone znakiem „+” będącym wejściem nieodwracającym, oraz drugie znakiem „-” będącym wejściem odwracającym.

Transoptor – układ dwóch fotoelementów sprzęgniętych ze sobą torem optycznym: diody świecącej (najczęściej), oraz fototranzystora; elementy te nie są ze sobą połączone elektrycznie – dzięki temu sprzężenie wejścia z wyjściem odbywa się na drodze optycznej przy zachowaniu pełnej izolacji elektrycznej – nazywane jest to separacją galwaniczną.

Stabilizator – układ analogowy zrealizowany w postaci specjalnego układu scalonego mocy, przeznaczony do tzw. stabilizacji napięcia wyjściowego – to znaczy utrzymywania stałego napięcia na wyjściu niezależnie od wielkości wejściowego napięcia zasilającego.
Bramki Logiczne – układy cyfrowe, składające się z sieci tranzystorów, przeznaczone do realizacji funkcji logicznych reprezentowanych przez wartość napięcia; bramki logiczne posiadają dwa wejścia (w przypadku negatora jedno), w zależności od realizowania danej funkcji – stan logiczny na wyjściu bramki jest zależny od stanów napięcia na wejściu.

Układ cyfrowy – jest to cyfrowy układ elektroniczny, składający się z dużej ilości pojedynczych bramek logicznych, przeznaczony do realizacji zadań złożonych takich jak: przerzutniki, liczniki, multipleksery, rejestry przesuwne; najliczniejszą grupę układów cyfrowych stanowią dwie stosowane obecnie na masową skalę technologie wytwarzania tych układów – technologia TTL (ang. Transistor - Transistor Logic) oraz Technologia CMOS (ang. Complementary Metal – Oxide – Semiconductor).

Fotoogniwo – element półprzewodnikowy powodujący wytwarzanie różnicy potencjałów (w strukturze półprzewodnika z którego został wykonany) pod wpływem padającego na niego promieniowania światła; napięcie elektryczne na zaciskach jest tym większe, im krótsza jest długość fali promieniowania padającego na ten element; fotoogniwo nie potrzebuje światła słonecznego do swej pracy, może być oświetlone innym promieniowaniem np. promieniowaniem X, wtedy napięcie na jego stykach będzie większe, ponieważ długość fali promieniowania będzie krótsza.