Pedagogikasi

« L u q m o n i  xak im » 
rivoyatida  uning  ajoyib  davolash  usuli  haqida  so ‘z 
yuritiladi:
«Luqm oni  hakim  dunyoga  dong'i  ketgan tabib  ekan.  U  odam larning 
dil-dilini,  giyohlarning,  jam iki  hayvon,  jonli-jonsiz  m avjudotlarning 
tilini  ham  bilar  ekan.  Ular  xastalansa,  dardga  chalinsa  davolar  ekan. 
Kunlardan  bir  kuni  bir  kishining  k o ‘zi  qattiq  o g ‘rib  qolibdi.  U  k o ‘zini 
ju d a  k o ‘p  tabiblarga  ko ‘rsatibdi,  davo  topa  olmabdi,  olimu  ulam olarga 
boqtiribdi,  shifolanm abdi.  Oxiri  izlab-izlab  uzoq  bir  o ‘lkada  yashovchi 
Luqm oni  Hakim   haqida  darak  topib,  uning  oldiga  boribdi.  Luqmoni 
Hakim   k o ‘zi  o g ‘rigan  kishining  u  yoq-bu  y o g ‘ini  k o ‘rgan  b o ‘libdi-da, 
oyog‘iga  xina  qo ‘yishni  maslahat  beribdi.  Shunda  bem or tabibga  qarab: 
«Ey,  ulug‘  hakim,  bu  nim a  deganing,  yo  men  bilan  hazillashyapsanm i? 
A xir  m ening  oyog‘im  o g ‘rigani  y o ‘q-ku,  unga  xina  q o ‘ysam.  K o ‘zim 
o g ‘riyapti,  k o ‘z qayoqda-yu,  oyoq qayoqda? -  deb hafa b o ‘libdi.  Shunda