«turon-iqbol»

BAHOR KELDI SIZNI SO‘ROQLAB
(Zulfiyaxonim xotirasiga)
Bahor… Yomg‘irdan so‘ng chiqqan kamalak,
Asta ko‘rindi-yu, atrofga boqdi.
Sog‘inch afgor qilgan, joni ming halak,
Ta’zim ila ko‘klam eshigin qoqdi.
Bodom novdasiga kurtak chiqqanda
Maysali to‘niga burkanganda yer.
Tog‘larni lolalar qurshovga olib,
“Zulfiya qayerda, qayerda u?” – der.
Izladi, tinmadi shabada yelib,
Olcha gulbarglari giryon raqqosa.
Rang talashib, bir bo‘y ko‘rsatayin deb,
Gullar mendan sizni so‘radi rosa.
O‘rik gullari ham sizni so‘roqlar,
Qalam-u qog‘oz ham “Sog‘indim”, deydi.
G‘amga to‘lgan bahor osmoni yig‘lar,
Barcha-barchasini ovutgim keldi.
Yodingiz-la yozgan she’rim o‘qisam,
Atrofga taralar ma’yus bir qo‘shiq.
Sizni so‘roqlagan o‘sha bahor ham
O‘zbek ayoliga bo‘libdi oshiq.

---

23
Ilk qadam
Ko‘klamga burkandi sizni sevgan el,
Tinchlikni kuylagan o‘zbek ayoli.
Insonparvar bo‘ling, deya aytgandi,
Urushni cheklardi hatto xayoli.
Doim yonimdasiz, yozgan she’rimda,
Hayotni kuylayin, chekinsin alam!
Siz uchun atalgan bitta gapim bor:
O‘zbegim hayotdir – hayotsiz siz ham.
ILTIJO
Qo‘lga oldim bugun qalamni,
Yozish uchun dard-u alamni.
Ko‘z yoshiga chiday olmayman,
Yig‘latmagin sen ham onamni.
Umrin bizga baxshida etgan,
Tashvishlarin ichiga yutgan.
“Hayotimning mazmunisan” – deb,
Bemor bo‘lsam o‘zin unutgan.
Doim kulib yursinlar deyman
Yiroq bo‘lsin tashvish-u g‘amdan.
Mayli qancha ozor bersa ham
Achchig‘ingni yashir onamdan.
Ey, piyozjon, iltimos sendan!

---

24