17-mavzu. Tarbiyaning mazmuni va vazifasi. Reja

«Hozirgacha o‘rgangan, tadqiq qilgan barcha ishlarimni o‘n besh yoshli o‘zbek 
qizalog‘ining o‘rnidan turib, qo‘lini ko‘ksiga qo‘ygancha choy uzatishidagi 
odobiga, nazokatiga, madaniyatiga almashtirishga rozi edim
», 
degan ekan
. Biz 
shunday yuksak madaniyatli xalqning farzandi ekanligimizdan har qancha 
faxrlansak arziydi, albatta. 
Ota-bobolarimiz farzand o‘stirib, ularning xulq-atvorlariga, gap-so‘zlariga, 
kishilar oldida o‘zlarini qanday tutib, nimalar haqida fikrlashib, o‘z maqsadalrini 
qanday so‘zlar bilan tushintirishlariga katta ahamiyat berilgan. Ular farzandlarining 
kurslik qilishi, kattalar suhbatiga aralashishi, nojo‘ya ishlariga zinhor-bazinhor yo‘l 
qo‘ymaganlar. Bu narsalarga farzand tarbiyasining eng muhim tomoni deb 
qaraganlar. Bizda harbiy xizmatchilar ham ana shu ota-bobolarimizni farzandlaridir. 
Ularni tarbiyasida harbiy qo‘mondon tarbiyachilari yuqorida qayd qilingan 
madaniyatlarni tarbiyaviy ishlar faoliyatida davom berishlari zarur. 
O‘zbek xalqi o‘z madniyati va ma’naviyatida komil insonlarni tarbiyalab 
voyaga yetkazganlar. Jumladan: 
az-Zamaxshariy, Aburayxon beruniy, al-
Farobiy, Abu Ali Ibn Sino, al-Xorazmiy, Amir Temur, Mirzo Ulug‘bek, Alisher 
Navoiy, Bobur 
va
 Ogahiy
kabi komil insonlar yetishib chiqib, milliy tarbiyamizni 
yanada olamga mashhur qildilar.
Ular tufayli armiyamiz mag‘rur yashaydi, mehnat qiladi, doimo hurriyat va erk 
sari intiladi. 
Inson komillikka intilar ekan, zinhor bu intilishning oxiriga yeta olmaydi. SHu 
bois, men komilman, kamolotga erishdim degan kishi xato qiladi. Inson o‘z faoliyati 
mobaynida, nuqson va kamchiliklarga ham yo‘l qo‘yadi. Ammo shu nuqson va 
kamchiliklarni tushunib, tuzatib, ularni takrorlashmaslikka harakat qiladigan kishi 
barkamol va madaniyatli insondir.
Bu haqda, Alisher Navoiy shunday qayd qilingan: