14-mavzu. Menejerni rahbarlik uslubi va madaniyati. Reja: Menejer va rahbarlik uslubi tushunchasi

Iymon arabcha so’z bo’lib
, lug’aviy ma’nosi — ishonchdir. Iymonli kishini, xususan 
rahbarni qisqacha shunday tavsiflash mumkin: 
• 
e’tiqodli
, ya’ni o’z fikr va qarashlariga mahqam, sobit-qadamlik bilan ishonish va o’zgalarni 
ham o’zidek hisoblab, ularning lafziga samimiyat bilan ishonishdir. E’tiqod jur’atni, mardlikni, 
fidoyilikni taqozo qiladi; 
• 
maslakli
, ya’ni o’ziga xos aqidalari bilan boshqalardan ajralib turuvchi ijtimoiy, siyosiy, 
ilmiy, g’oyaviy va diniy yo’l sohibi; 
• 
taqvodor
, ya’ni birovning haqiga hiyonat qilmaydigan; 
• 
sharm-hayoli
, ya’ni har qanday nojo’ya xatti-harakatlardan o’zini tiya oladigan; 
• 
oriyatli
, ya’ni o’ziga nomunosib yoki ep ko’rilmagan ishdan, narsadan xijolat tortadigan; 
• 
andishali
, ya’ni oqibatini o’ylab ish qiladigan, yuz-xotirni biladigan, farosatli; 
• 
vijdonli
, ya’ni nohaq, adolatsiz ishlardan g’azabga keladigan, bularga qarshilik bildiradigan, 
o’z faoliyatining yaxshi tomonlaridan qanoatlanib, xursand bo’ladigan, yomon tomonlaridan norozi 
bo’lib, ruhan eziladigan, yani vijdon azobiga tushadigan. 
Sodda qilib ayttanda: 
Iymon
uch narsaning butunligidan hosil bo’ladi: 
e’tiqod, iqror va amal
. 
E’tihod
— bu 
ishonch. 
Iqror
— so’zda buni tan olish. 
Amal
— yaxshi ishlar bilan uni isbotlash. 
Insof
— bu adolat va vijdon amri bilan ish tutish tuyg’usi va qobiliyati, ishda, kishilarga 
munosabatda halollik, to’g’rilik, barobarlik, sofdillik va haqiqatgo’ylikdir. O’zgani o’z o’rniga va 
shuningdek, o’z o’rniga o’zgani xayolan qo’yib ko’rish ham insofga olib keladi. To’q ochni, boy 
kambag’alni, baxtli baxtsizni, tolei baland tolei zabunni, omadli omadsizni, sog’lom bemorni o’z 
o’rniga qo’yib ko’rilsa va aksincha ham xuddi shunday bo’lsa, olam guliston — insoflilar safi 
ko’payaveradi. 
Insof
— har qanday kishining, xususan rahbarning jamiyat oldida, tevarak-atrofidagi kishilar 
oldida o’z xatti-harakati bilan ma’naviy mas’uliyatini his etishining ifodasidir. 
Adolat
— bu barcha fazilatlar ichidagi eng oliy fazilatdir. Adolatparvar rahbarning axloqiy 
xislatlari bemalol qonun o’rnini bosa oladi. Ulug’ alloma Nosiriddin Tusiy ijtimoiy adolatning 
uchta asosiy talabi mavjudligini va jamiyat taraqqiyotini belgilovchi muhim omil ekanini alohida 
o’qtirgan edi: