S h a n t a r a m

Hayatın anlamı nedir,
geçersiz bir sorudur. Anlam bir 
iradenin özgür kararlar alarak ve özgürce soru sorarak bahsettiğimiz o seçe­
nekler çakışması hâlini yok etmek için var olması durumunda ortaya çıkan bir 
kavramdır.”
Kısa bir duraksama olduğuna sevindim çünkü Vinson’ın her an Karla’nın 
dikkatini dağıtmak için araya girebileceğini biliyordum. Karla da münazaradan 
sonra onu öldürürdü şüphesiz.
“Bu soruyu sormak anlamın ta kendisi,” diye fısıldadım.
“Teşekkürler,” dedi Karla bana yaslanarak.
“Anlam iradenin bir özelliği,” diye devam etti Idriss. “Dolayısıyla asıl soru 
hayatın amacı nedir
olmalı.”
“Pekâlâ,” dedi Dur Bakalım. “Hayatın amacı ne?”
“Hayatın amacı, bir dizi olumlu özelliği olabilecek en karmaşık şekilde ifa­
de etmektir. Bunu ancak diğerleriyle, gezegenimizle ve her şeyin ilahi kaynağıy­
la saf bağlar kurarak yapabiliriz.”
“Bu olumlu özellikleri nasıl sıralarsınız, usta -yi?” diye sordu Şüpheci. 
“Onları hangi kutsal metinlerde bulabiliriz?”

---

“Olumlu özellikleri her yerde bulmak mümkün. İnsanların birbirlerine in­
sanca yaklaştığı her yerde. Hayat, farkındalık, özgürlük, sevgi, adalet, dürüst­
lük, merhamet, cesaret, cömertlik, şefkat, bağışlayıcılık, duygudaşlık ve daha 
birçok güzel özellik var. İyi kalplerde sonsuza dek varlıklarını sürdürecekler.” 
“Ya siz analizlerinizde hangi kutsal metinlere başvuruyorsunuz?”
“Huzurlu insan kalbinin kutsal metni hepimizin ortak insanlığı,” dedi 
Idriss. “Ve onu yazmaya daha yeni başladık.”
“Bütün bu olumlu özelliklerin ifadesi bizi amaca nasıl götürüyor?” diye 
sordu Hırslı.
“Biz insanlar evrimsel olmayan bilgileri biriktirmek ve davranışlarımızı şe­
killendirmek konusunda müthiş bir kapasiteye sahip olarak dünyaya geliyoruz. 
Başka hayvanlar bunu yapamaz ama Tanrı’ya şükürler olsun ki, bizim için ço­
cuk oyuncağı denecek kadar kolay.”
“Evrimsel olmayan bilgilerle neyi kastettiğinizi biraz açabilir misiniz, usta­
lı?” diye sordu Şüpheci. “Bu terim bana oldukça yabancı da.”
“Hayatta kalmak için bilmemiz gerekenler hariç bütün bildiklerimiz. Her 
konuda bütün fazladan bildiklerimiz de denebilir.”
“Evet, bir şeyler biliyoruz,” dedi Hırslı. “Davranışlarımızı da şekillendirebi- 
liyoruz. Amaçla bunun ne ilgisi var?”
“Bu ikisi olmadan bir kaderimiz olduğunu iddia edemeyiz. Ama onlar var 
oldukça, kader inkâr edilemez bir gerçek hâline geliyor.”
“Nasıl?”
“Sonsuza dek maymun kalmadık. Kendimizi değiştirebiliyoruz. Sürekli de­
ğişiyoruz. Bir gün, evrenin bütün kanunlarını keşfedeceğiz ve evrimimizi bizler 
kontrol edeceğiz. O zaman dünya tersine dönecek ve DNA’yı kader kontrol 
edecek.”
“Kaderi tanımlar mısınız?” diye sordu Hırslı.
“Kader ölüm bilincinde bulduğumuz bir hazinedir.”
“Ah, evet!” diye bağırdı Karla. “Özür dilerim.”
“Biraz ara versek mi?” dedi Idriss. “Tartışmamıza daha dinç devam ederiz.” 
Öğrenciler bilgelere mağaralara kadar eşlik etmek için ayaklandı. Bilgeler 
dalgın yüzlerle pagodadan ayrıldı.
Idriss, Silvano’nun koluna girdi. Karla’yı görünce gülümsedi.
“İyi ki geldiniz Karla,” dedi Silvano’yla mağarasına doğru yürürken. “İkinizi 
bir arada görmek ne güzel.”
Yalnız kaldığımızda Vinson, “Ben bu işi kaptım galiba,” dedi. “Sloganlı 
tişört işine giriyorsun ve Randall senin için not tutuyor. Doğru mu, Karla?”

---

“Hem de büyük bir titizlikle, Bay Vinson.”
Sakıncası yoksa onları görmek isterim.”
“Ben de,” dedi Karla.
“Ben de,” diye atıldım.
“Çok 
Şükür 
anlaştınız," dedi Didier. “Arak biri bar, açabilir 
mi
lütfen- 
Ruhum gelişmiş olabilir ama aklım merhamet diye yalvarıyor.”

---