Худойберди тўхтабоев жаннати одамлар ( Ўсмирлар учун роман)

— Кейин нима бўладн, бобожон?
— 1дўй, болам, сўрайверма, юрагпмга гап снғмаяпти.
— Меникига сигяпти-ку, бобожон.
— Сенмки кенг ца, ўғлим.
— Сизиики жудаям торми?
— Ҳа, кейин кексайганда одамшшг юраш тор бўлиб 
қолади.
— Бобожон, тор бўлмасдан олдин қанча гап сиғардн?
— Кўн, ўглпм, бнрпас жнм кетайлик.
— Йўд, айтаснз, айтмасангиз, корга ўтирнб оламан.
— Эҳ-ҳе, одамшшг юрагига тор 
бўлгунча мана шу 
ерда канча дор бўлса, шуича, цалаларда 
канча дарахт 
бўлса, шунча, тоғларда к;анча тош бўлса, шунча сўз сн- 
гар экан. Ўзш ш нг сўзн, энажонпнннг сўзи, бобожонпнипг 
сўзп, ўртоцларининг сўзи, ҳамма-ҳаммасн сиғнб кетаве- 
раркан...
Келсак, энажоним кечки овцатни нишнрпб, сипц)нням 
соғиб олнб, сандалига бознллатиб олов солиб қўйган экан.
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

Факат, мошкичпри пиширганп ёмон бўптн. Мен ушшг 
ўзшш эмас, савзисини ёмон кўраман, огзнмга солсам чай- 
нагнм келмай туравераман.
— Ҳ а, Отажон, тинчликмп?—сўради энам,—ковоғпн- 
гпз айрон халтадай осилиб кетпбди?
— У ҳ , чарчадим шекиллн,—инқиллаб деди бобожо- 
ннм.
— Афтингиз бошқа иарсани антпб турпбди-ку?
— Сснам неварангга ўхшаб ҳамма нарсани бнлгинг 
келавера'ди-я... Овқатингни суз... Хонэшон ҳазратларн 
қамоқхонадан қочиб кетибдилар.
— Вой худойим, кимдан эшитдингиз?
— Иккпта мелиса бола қишлоқни агдар-тўнтар қилиб 
юрибди.
— Худоё ўзи паноҳига олснн,—энам 
фотиҳага қўл 
очдн,—авлиёлар мададкор бўлснн, • юртимизнинг имони 
эдилар, имонли бандаларнпнг бахтпга ҳамма болалардан 
қутулиб олсинлар. Нпма қилардик, отаси, осмоп йироқ, 
ер қаттиқ... Фақат 
қоворингизшз
очиброқ ўтирпнг.
— Пима, ашула айтиб бераймн, бўлмаса,—жеркиб 
берди бобожоинм.
— Ёшлигингпзда айтолмаган ашулани эндн айтармн- 
дингиз,—дади энам ҳам.
Кечкн овқатни жимгниа ўтириб едпк. Бнр-бнрпмнзга 
ҳечам гап қўшмадик. Кейин мен кнгизга ўтнрнб халта- 
дагн ёнгоқларимнн қайтадан санаб кўра бошладпм. Улар 
бўлса омборхонадан саватда майнз олиб чнқиб, чоринн 
тозалай бошлашдн. 
1
ҳўқоига олиб борнб сотамнз, иулини 
тўплаб, мешшг тўйимга ншлатамиз.
— Эна, уйқум келянти,—додпм эснаб.
— Сандалга ўтиб ёта тур, кейин ёнимга оламан,— 
дедн энам.
— Эртак айтиб берхтпснздш?
— Эртакни эртага айтамиз, тойлоғим.
Тезгина ухлаб қолдим. Ь|анча ухладим, билмазгман, 
япа уйғониб кетдим. Учоқда гулдирамазон бўлнб ўт ён- 
янтн, ўй ёп-ёруғ, энам билан бобом йўқ, саватдаги мапиз 
ўртада турибди. Кўйнмпз туғай-туғай деб турувдн, ўша- ‘ 
ёққа чиқиб кетишгандир-да, 
деб ўйлаб у 
ёибошнмга 
ўгирилиб олдим. Энам билан бобом уйга кприб нккита 
кўрпа, иккнта ёстиқ олиб яна чнқиб кеТишди. Ие, қўй 
туғаётганда тагига кўрна солнйтркан-да, деб ўйладим. 
Яна чиқишпб, натнисда нои, майнз, қозонидгп мошкнчи- 
ридан ҳам олишди. Ие, деб ўйладим яна, қўй туғаётга- 
пида мошкичирп ҳам ер экан-да. Кейин икковлари қай- 
тиб чиқишиб, сандалга ўтиришдн.
55
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

— Ишқилиб Раҳмонбердн сезиб қолмаспн-да, онаси, 
— деб шпвирлади бобом-