Усмонхон алимов

 
дедилар.
 ، - ملسو هيلع للها ىلص - َّيبنلا َّنأ : - هنع للها يضر - ةريره يبَأ نع
 ِناَنْـيَعلا : َةَلاَحَم لا َكِلَذ ُكِرْدُم اَنِّزلا َنِم ُهُبي ِصَن َمَدآ نْبا ىَلَع َبِتُك (( : َلاَق
 اَهاَنِز ُدَيلاَو ، ُمَلاَكلا ُهانِز ُناَسِّللاَو ، ُعاَمِتْسلاا اَمُهاَنِز ِناَنُذُلاَو ، ُرَظَّنلا اَمُهاَنِز
ُجْرَفلا َكِلَذ ُقِّد َصُيَو ، ىَّنَمَتَـيَو ىَوْهَـي ُبْلَقلاو ، اَطُخلا اَهاَنِز ُلْجِّرلاَو ، ُشْطَبلا
ِهْيَلَع قفتم 
. )) ُهُبِّذَكُي ْوَأ
Имом Бухорий ва Имом Муслим
 
Абу Ҳурайрадан (ро­
зияллоҳу анҳу) ривоят қилади. Пайғамбаримиз (сол­
лаллоҳу алайҳи ва саллам):
 
“Одам боласига унинг зино
­
дан бўлган насибаси ёзилган. Уни олмаслиги амрима ҳол. 
Икки кўз зиноси – назар. Икки қулоқ зиноси – эшитиш. 
Тилнинг зиноси – сўзлаш. Қўлнинг зиноси – ушлаш. 
Оёқнинг зиноси – юриб бориш. Қалб уни иштаҳа ва ор­
зу қилади. Фарж эса уни тасдиқлайди ёки ёлғонга чи­
қаради”, дедилар.
Дарҳақиқат, киши ножоиз жойга назар қилиши оқи­
батида, аввало, қалб бузилади. Чунки қалб заиф лаш гач, 
қулоқни эшитиш жоиз бўлмаган сўзларни эши тишга 
чорлайди. Тил кўпроқ турли лағв ва шармсиз сўзларни 
гапиришга одатланади. Қўл ушлаш жоиз бўл маган нарса
­
ларни ушлашга рағбат қилса, оёқ тинмасдан тақиқланган 
жойларга боришга ундайди. Бунинг барчаси бирлашиб, 
инсонни очкўз ва ҳарисманд ҳолга келтириб қўяди. Энди 
заҳарланган қалбнинг зинога бўлган иштиёқи кучаяди. 
www.muslim.uz

---

 
Усмонхон Алимов

349
Агар дарҳол тавба йўлига кирмаса, зино содир бўлишига­
ча олиб боради. Айни ҳолга тушмаслик учун қалбни пок­
лаш, васвасадан узоқлашиш учун Пайғамбаримизнинг 
(соллаллоҳу алайҳи ва саллам) қуйидаги ҳадисларига 
қатъий амал қилиш зарур: