Усмонхон алимов

 
Усмонхон Алимов

347
сақланмаса, иблис ўқига нишон бўлиши баён этилмоқ­
да. Бу жирканч ўққа нишон бўлган қалб соҳиби эса то 
қалбини поклаб олмагунича имон ҳаловатидек азиз неъ
­
матдан ва кўп эзгуликлардан мосуво бўлиб қолади. Ана 
шундай аҳволга тушиб қолган мўминнинг юзини мунав
­
вар этиб турган нур ҳам йўқолади. 
Ҳазрат Усмон (розияллоҳу анҳу) замоналарида са ҳо ­
ба Анас (розияллоҳу анҳу) Мадина кўчаларида кета ёт га­
нида бир аёлга кўзи тушиб, хаёли озгина чалғиди. Дар­
ҳол ўзини ўнглаб, тўғри Ҳазрат Усмоннинг (розияллоҳу 
анҳу) ҳузурларига келди: “Ассалому алайкум, ё амирал 
мўминин!” деди. Усмон (розиялло ҳу анҳу) эса: “Ҳой Анас! 
Сенга нима бўлди, кўзингда зино изини кўряпман?” 
деди. “Саломга вожиб бўлган аликни олмай, мени зино
­
да айблаяпсиз, нима, ваҳий туша бошладими?” дея Анас 
(розияллоҳу анҳу) жавоб берди. Шунда Усмон (розияллоҳу 
анҳу): “Йўқ, асло, Муҳаммад (алайҳиссалом) вафот этган
­
ларидан кейин ваҳий ҳам, пайғамбарлик ҳам тўхтаган. 
Лекин мўминнинг фаросатидан қўрққин, у Аллоҳнинг 
нури билан қарайди”, деди.
Абу Саид (розияллоҳу анҳу) айтади. «Расулуллоҳ (сол­
лаллоҳу алайҳи ва саллам): “Мўминнинг фаросатидан 
қўрқинглар. Чунки у ҳар бир нарсага Аллоҳнинг нури 
билан қарайди”, дедилар. Сўнг “
Албатта бу 
(ҳодиса)
да фаросатли кишилар учун оят-ибратлар бордир”
(Ҳижр, 75)
оятини ўқидилар» 
(Имом Термизий, Табароний 
ва Байҳақий ривояти).
Шунингдек, ушбу ҳадиси шарифда кўрсатилган фази
­
латларга эга бўлиш афзалдир:
 اونمضا « لاق -ملسو هيلع للها ىلص- ىبنلا نأ تماصلا نب ةدابع نع
 متدعو اذإ اوفوأو متثدح اذإ اوقدصا ةنجلا مكل نمضأ مكسفنأ نم اتس ىل
هاور(
 .» مكيديأ اوفكو مكراصبأ اوضغو مكجورف اوظفحاو متنمتئا اذإ اودأو
)نابح نباو دحمأ
www.muslim.uz

---

348
Оилада фарзанд тарбияси
Имом Аҳмад ва Ибн Ҳиббон “Саҳиҳ” китоблари да 
Убода ибн Сомитдан (розияллоҳу анҳу) ривоят қи лади. 
Пай ғамбаримиз (соллаллоҳу алайҳи ва саллам) “Ўз наф­
сингизда олти нарсанинг кафолатини беринг лар, мен сиз­
лар га жаннатнинг кафолатини бераман. Сўзласанглар, 
тўғри сўзланглар, ваъда берсанглар, вафо қилинглар, омо
­
нат қўйилса, адо қилинглар, фаржларингни сақланглар, 
кўзларингни (ҳаромдан) тийинглар, қўлларингни (ҳаром­
дан) сақланглар”,