121
bir orbitadan boshqasiga o„tishi haqidagi tasdig„i juda ajoyib, garchi bu aynan
qanday sodir bo„lishini tasavvur qilish ancha qiyin bo„lsa ham.Olimning modeliga
ko„ra, elektronlar hech qanday holatda orbitalar oralig„ida qolib ketmaydi, chunki bu
shunday bo„lib qolsa, u uzluksiz ravishda energiya nurlantirar edi. Lekin, qandaydir
yo„l bilan, avvaliga muayyan bir orbitaga muvofiq keluvchi energetik darajada
bo„lgan elektron, to„satdan boshqacha energetik darajaga ega bo„lgan boshqa
orbitada paydo bo„ladi. Hozirgina men “paydo bo„ladi” degan so„zni ishlatdim.
Ba‟zi olimlar elektronlarni “sakrab o„tadi” deb yuritishadi. Lekin, aslini olganda
bizning kundalik nutqimizda, odamzot bilm va ilmiy malakasidan tashqarida bo„lgan
bu fenomenning asl mohiyatini to„la ifodalab beradigan biror so„zning o„zi yo„q
».
Bor modeli vodorod atomi uchun ideal tarzda mos kelardi. Vodorod atomi
esa, kimyoviy element atomlari ichida eng soddasidir. Garchi bu model kimyoviy
elementlarning kimyoviy tavsifini osonlashtirgan bo„lsa hamki,
elementlardagi
elektronlar sonining tobora ortib borishi bilan shu narsa yanda ravshanroq ma‟lum
bo„ldiki, ushbu model uzun va uzoq yo„lning boshlanishidagi bekatlardan biri ekan
xolos.
Bor sababli biz atom haqida ochiq va ravshan tasavvurlar hosil qildik, lekin
baribir ko„plab savollar hamon ochiq qolmoqda edi. Masalan, fotonlar haqidagi
masala. Nurlanish muayyan onda va muayyan yo„nalishda sodir bo„lar edi. Lekin
o„sha lahza va yo„nalishni belgilovchi narsaning o„zi nima? Nima sababdan statsionar
orbita bo„ylab harakatlanayotgan elektron
nurlanish chiqarmaydi-yu, uning bir
orbitadan boshqasiga o„tishida nurlanish sodir bo„ladi?
Bor modeli mumtoz fizika va yangicha fizika o„rtasida tutashtiruvchi ko„prik
bo„lib xizmat qildi. Verner Geyzenberg (1901-1976) shunday xulosaga keldiki, ushbu
modelning g„alatiligi aslida uning yutug„i bo„lib, aksincha uning kamchiliklari esa,
aslida kamchilik ham bo„lmasdan, balki, bu model uchun yangicha tushunchalar
o„rniga, eski zamon mumtoz fizikasining tadbiq etishga urinilayotgani bilan bog„liq
ekan. Sirasini aytganda, ilm-fanni oldinda hali yanada g„alati, g„ayritabiiyroq
kashfiyotlar kutmoqda edi.
Bu kashfiyotlar xazinasiga Geyzenbergning o„zi ham qo„l cho„zib ko„rdi.
1925 yil yozining avj pallasida Shimloiy dengizdagi Gelgoland orolida Geyzenberg
keskin allergik hurujga uchradi. U vaqtlarda hali antigistamin
preparatlar mavjud
emasdi va olim rinit kasalligi bilan kurashish asnosida, maxsus nisbiylik nazariyasi
mulohaza yuritar edi. Qoidaga ko„ra Eynshteyn, har qanday ilmiy konsepsiyani ham,
agar u yaqqol ko„rinib turgan voqe‟lik bilan muvofiq kelmasa, chetga surib qo„yar
edi. Bunda garchi u muayyan konsepsiyaning mantiqan to„g„ri ekanligini intuitiv
ravishda his etib tursa hamki, o„z qoidalariga odatda baribir amal qilardi. Geyzenberg
ham o„zining mashhur hamkasbining izidan boroshga qaror qildi. Ha, olimlar
atomlarning nurlanish spektrini kuzatishmoqda; lekin kimdir, qachondir bu nurlanish
122
vaqtida elektronlarning bir orbitadan boshqasiga o„tayotganligini guvohi bo„lganmi?
Bor modelidagi orbitalarni berilgan radius va davr orqali kuzatishning imkoni yo„q
edi, chunki modelning o„zi hali aniqlashtirishga muhtoj edi. Geyzenberg esa: «
Men
orbita tushunchasini yo„q qilish uchun qo„limdan kelgan barcha ishni qilaman
» - deb
ovoza qildi. Keyin esa yangi nazariya – noaniqlik tamoyilini yaratdi.
U atom
miqyosidagi tabiat hodisalari «
qochonki tadqiqotchi bu hadisalarni yaqqol namoyish
qilishga bo„lgan uinishlarida vaqti-vaqti bilan tanaffus qilib tursagina tushunishga
imkonli bo„ladi
» - deb o„ylagan. Ifodali o„xshatishlar yordamidagi tasavvurlar o„rniga
Geyzenberg masalan, spektral chiziqlar chastotlalari singari prinsial kuzatiladigan
kattaliklarni,tahlil qilishga asoslangan sof matematik uslubni taklif etdi.
Materiyani tahlil qilish uchun u bilan o„zaro ta‟sirga kirishmoq kerak. Bu
holatda kvant olami bizning oldamizga svaloni ko„nadlang qo„yadi: bizning
kuzatuvchi sifatidagi aralashuvimiz tadqiq qilinayotgan hodisotning o„ziga qay
darajada ta‟sir qiladi? Biz obyektiv ma‟lumotlar deb hisoblagan tahlil natijalari,
o„lchash aktining o„zining ta‟siriga uchramaganmi? Keling, shunday holatni tasavvur
qilib ko„raylik: biz bir haykalgan miltiqdan rezina o„q otib, o„qlarning qaysi tarafga
sapchishii tekshirmoqchimiz. Haykal sirtidan sapchimagan o„qlar
yordamida uning
o„lchamlari haqida muayyan aniqlik darajasidagi tasavvur olish imkonini beradi.
Endi, agar tajribani rezina o„qlar o„ringa shishirlgan koptoklarni otib takrorlasak,
bizning haykal o„lchamlari haqidagi xulosalarimiz ancha boshqacharoq, aniqlik
darajasi kamroq bo„ladi. Lekin snaryadning o„zining o„lchamlarini kichrayib borishi
bilan, bizning tajribadan olayotgan tasavvurlarimiz tafsilotlarining aniqligi ham
shunchalik ortib boradi. Bizning snaryadlarimiz sirt yuzasining egriligi va ular orqali
haykal haqidagi olayotgan axborotimiz o„rtasidagi aloqa kritik bo„lib chiqadi.
Bizga ko„rinadigan yorug„lik nurlari bizning ko„rish qobilyatimiz darajasidan
tashqarida bo„lgan anchayin kichik o„lchamlarga ega bo„lib, qolaversa, ularning biror
materiya bilan o„zaro ta‟siri orqali, uning xossalarini o„zgartirish ehtimoli deyarli
yo„q darajada. Yuqorida keltirilgan o„xshatishni to„g„ridan-to„g„ri ma‟nosida
qabul
qilish kerak emas, chunki axir yorug„lik o„zi yoritayotgan yuzadan rikoshet bilan
sapchish xossasiga ega emas. Lekin bu misol, qaralayotgan jarayon haqida muayyan
tasavvur hosil qilishga yordam beradi.
Agar biz, aytaylik elektronni tutish yoki uni ko„rish uchun, biz atomni past
energetik zaryadli va kattaroq to„lqin uzunligili fotonlar bilan bombardimon qilishni
boshlasak, unda biz avvalgi misoldagi haykalni o„zi bilan teng o„lchamli shishirlgan
pufaklar bilan o„qqa tutgan bilan teng bo„lamiz.aniq axborot olish uchun esa, foton
energiyasini orttirish zarur bo„ladi. Bu esa bizning o„qlarimiz yanada qattiqroq bo„lib
qoldi deganidir. Endi bunisi - haykalga nigoh tashlash
imkoni ekanligi bilan birga, uni
buzib yuborish xatari hamdir. Bundagi sapchish trayektoriyasi sirt relyefi haqidagi
axborotdan ko„ra, fragmentatsiya jarayoni haqidagi axborotga ko„proq tortadi.
123
Tasavvurlar va tasvirlarning aniqlik darajasining cheklanishi – bartaraf etib
bo„lmaydigan narasa. Sababi bunda biz to„lqinlar va zarrachalarnini o„rganish uchun
to„lqinlar va zarrachalardan foydalanmoqdamiz va bu holda ularning birining
boshqasiga qiladigan ta‟siri muqarrardir. Bundan ham badtari – bir hodisotning
boshqasidan yaqqol ajratuvchi chegarasi aynan nimada ekanligini ham bilishning
imkoni yo„q, chunki, aynan bitta zarra o„zini ham zarrachadek va ham to„lqindek
Do'stlaringiz bilan baham: