14-мавзу. Глобаллашув ва ахборотлашув шароитида дин ниқобидаги тахдидларни бартараф этишда ислом маънавиятининг ўрни

Маънавий таҳдидннинг замонавий усулларидан бири бу диний экстремистик гуруҳларнинг “интернет” 
тизимидан фойдаланиш тизими: 

психологик уруш олиб бориш; 

маълумот тўплаш; 

тарғибот ўтказиш ва бошқа террорчи гуруҳлар учун ўқув материаллари етказиш; 

маблағ тўплаш; 

тарғибот ўтказиш ва янги жангариларни ёллаш; 

террорчилик ҳаракатларини режалаштириш ва мувофиқлаштириш. 
Ислом динида иймон, жонга қасд қилиш тўғрисида Қуръони карим ва ҳадиси шарифлардан намуналар: 

---


Қуръонда “Бирор жонни ўлдирмаган ёки фасод ишларни қилмаган инсонни ўлдирган одам худди ҳамма 
одамларни ўлдирган кабидир” (Моида, 32).

Бошқа оятда “Кимда ким бир мўминни ўлдирса, унинг жазоси жаҳанамда абадий қолишдир..” (Нисо, 93).

Ҳадиси-қудсийда “Эй бандаларим, бу дунёда зулм қилишни қўйинглар, шу сизларга охират азобидан 
енгилроқдир” деб кўрсатилган. 

Ислом таълимотида юрти ва миллатига хиёнат қилиш, бегуноҳ одамларнинг қонини тўкиш оғир гуноҳ 
саналади.

Исломнинг муқаддас китоби бўлган Қуръоннинг “Бақара” сураси 205-оятида “Аллоҳ бузғунчилик-фасодни 
севмайди”.

Ҳадисда: “Ватанни севмоқ иймондандир”, дейилган. 

“Нисо” сураси, 59-оятида “Эй мўминлар, Аллоҳга, пайғамбарига ва ўзларингиздан бўлган бошлиқларга итоат 
қилинглар”.
Иймон арабча сўз бўлиб, луғавий маъноси - ишонч демакдир. Шариатда эса жаноб пайғамбаримиз 
Муҳаммад алайҳиссалом Оллоҳ тарафидан келтирган барча хабарларга тил билан иқрор бўлиб, дил билан 
тасдиклашга иймон дейилади. Яъни Қуръони Карим ва Ҳадиси Шарифлар орқали Оллоҳ, тўғрисида, жаннат. 
дўзах, қиёмат кабилар ҳақида берилган хабарларга шлонч - иймондир. 
Маънавий-ахлоқий фазилат сифатида эса иймон фақат одам-зотгагина хос руҳий ходиса жумласига киради. 
Инсон, одамзотдан ташқари ҳеч бир махлуқотда иймоннинг ўрни таги ҳам йўқ.. Бинобарин, одамзот жамики бошқа 
жонзотлардан бирон бир нарсага ишониб, уни муқаддас деб билиши, яъни иймон келтириши билан ажралиб 
туради. Иймон киши маънавиятининг, аҳлокининг ўқ илдизи, пойдевори, негизидир. Иймондан маҳрум 
кимсанинг ақли нечоғли ўткир, иродаси нақадар чўнг бўлмасин ва шулар туфайли ўзлигидан қанчалик 
мағрурланмасин, у чинаккам инсонлар қаторига ҳеч качон киритилмаган, киритилмайди ҳам. Зеро, иймонсиз одам 
на Оллоҳдан қўрқади ва на бандалардан уялади.У ўз нафсининг итоаткор қўли бўлиб, ҳар қандай разолат ва 
пасткашликлардан қайтмайди. Оллоҳ. ҳаммамизни шундан асрасин. Бунинг учун иймон йўлини тўтишимиз 
лозим. 
Иймоннинг моҳияти азалдан олам ва одамзотнинг келиб чикиши, одамнинг оламдаги ўрни қандай, инсон 
умрининг маъноси нимада, зоти башар нимага даъват этилган, у нима ларга қодиру, нималарга ноқодрдир 
сингари муаммолар ташкил этиб келади.