Ўзбек тили, адабиёти ва фольклори институти ҳузуридаги илмий даражалар берувчи dsc

Тадқиқотнинг 
диссертация 
бажарилган 
олий 
таълим 
муассасасининг илмий-тадқиқот ишлари режалари билан боғлиқлиги. 
Диссертация Алишер Навоий номидаги Тошкент давлат ўзбек тили ва 
адабиёти университетининг илмий-тадқиқот ишлари режаси таркибига 
кирувчи «Ўзбек тилшунослигининг долзарб масалалари» мавзусидаги 
тадқиқотлар доирасида бажарилган. 
Тадқиқотнинг мақсади 
жадид маърифатпарварларининг ўзбек луғатчи-
лиги тараққиётидаги ўрнини концептуал белгилаш, улар яратган филологик 
луғатларнинг лингвистик талқинини амалга ошириш, уларнинг ўзбек 
замонавий лексикографияси тараққиётига таъсирини асослашдан иборат. 
Тадқиқотнинг вазифалари:
XIX аср охири – XX аср бошидаги лисоний вазият ва жадид маърифат-
парварларининг тил ҳамда тилшуносликка оид қарашларини таҳлил қилиш; 
 
жадидчилик, унинг мактаб ва йўналишлари ҳамда жадидларнинг ўзбек 
филологик фанидаги хизматларини белгилаш;
давр луғатчилигининг шаклланишидаги ижтимоий эҳтиёж ва яратилган 
луғатларнинг манба ва методологик асосларини тавсифлаш; 
луғат ижодкорлари – Абдулла Қодирий, Абдурауф Фитрат, Ашурали 
Зоҳирий, Элбек, Исҳоқхон Ибрат, Назир Тўрақуловларнинг лексикографик 
фаолиятидаги ўзига хосликларни белгилаш; 
жадид адибларининг луғат тузиш соҳасидаги фаолияти ва назарий 
фикрларини умумлаштириш орқали уларнинг ўзбек лексикографияси 
шаклланиши ва ривожидаги ташаббуси ва тажрибаларини илмий 
жамоатчиликка етказишдан иборат. 
Тадқиқотнинг объекти
ни XX асрнинг 20–30-йилларидаги жадид 
маърифатпарварларининг лексикографияга оид асарлари, матбуотдаги 
мақолалари ҳамда луғатлари ташкил қилади.
Тадқиқотнинг 
предмети
ни 
жадид 
вакиллари 
луғатларининг 
хусусиятлари, уларнинг ўзига хослиги, манбалари ва методологик асослари, 
кейинги давр луғатчилигига қўшган ҳиссасини тадқиқ қилиш ташкил этади.