Muhabbat qissa yetim

102

---

— H a, eshitganm iding?— dedi.
H aydar ota bin n in g bilganligini ikkinchisidan yashirishga 
qaror berdi, chunki birining qayg‘usi ikkinchisining qayg‘usiga 
qayg‘u qo'shuviga ko‘zi yetib qoldi.
— Qishloqda eshitgan edim , lekin ishonm agan edim . Shu 
aniqm i?
Asrorqul javob berm ay qoshini siladi.
— Bardosh qil, d o ‘stim , xafa b o ‘lganing b ilan , yig‘lagan 
bilan b o ‘lm aydi,— dedi H aydar ota.
— M en yig‘lamayman! To o ‘g ‘limning g o iin i quchoqlab, 
tuprog‘ini yuzimga surtmagunimcha ko‘zim dan yosh chiqmaydi...
A bror ovqatga aytgani keldi. U ni k o ‘rib, A srorqulning 
chehrasi darrov o ‘zgardi va uyga b o rguncha m usibatdan asar 
qolm adi.
K am pir odatdagidan chaqqonroq harakat qilar va m um kin 
q a d a r s o ‘zlashga tiris h a r edi. A srorqul so c h iq q a q o ‘lini 
artayotib unga razm soldi va kulib:
— E, q o ‘zichog‘im , yana yig‘labsiz-da,— dedi.
K am pirning yuzidan kulgiga o ‘xshagan b ir nim a aks etdi,
lekin darrov yuzini burib, kapkir bilan qozonni q irar ekan, 
jerkib:
— H adeb yig'i to ‘g ‘risida gapirm ang!— dedi.
Lekin ovqatni keltirganida uning ko‘zida yosh aylanar 
edi; ovqatni o ‘rtaga q o ‘yib k o ‘zini artdi.
— Qurib ketgur shu o ‘tinning tutuni biram achchiq ekanki!
— 0 ‘t i r , - dedi A srorqul turupdan b ir b o ‘lagini og'ziga 
solib,— achchiq tu tu n n i biz k o ‘rganim iz y o ‘q, ach ch iq tutun 
urush b o ‘layotgan joylarda.
O vqat m ahalida kam pir ju d a betoqat boMib o 'tird i; bir 
m artaba ichidan yig‘i to'lqinlanib kelganda o ‘zini tutish uchun 
Asrorqulga xarxasha qildi:
— M uncha kurt-kurt qilib chaynaysiz!
— T urup shunaqa b o ‘ladi-da, jonidan.
— Q ayoqda, yum shoq n o n yesangiz ham beda yegan otga 
o ‘xshab chaynaysiz!
— Yuragingni keng qil.
— N im a qilibdi yuragim ga? M enga o 'x sh a b e rta d a n - 
kechgacha uyda o ‘tiring-chi!
103

---

H aydar ota aralashdi:
— Kelin rost aytadilar... M enga qarang, kelin, o ‘rtoqingiz 
m enga sizni olib kelishni juda tayinlagan. M en bu yerda uch - 
t o 'r t kun tu ra d ig an b o ‘lib qoldim . Sizni ertagayoq eltib 
q o ‘yaymi? N im a deding, Asrorqul?
C h o l-kam pir bir-biriga yalt etib qaradi. Bu qarashda har 
ikkisining ham k o ‘nglidan bir gap o'tdi: “ M en yo‘g ‘im da bu 
xabarni eshitsang, yolg‘izlik qilib qolm asm ikinsan?”
H aydar ota ikkovini avrab shunga k o ‘ndirdi va ertalab 
kam pirni eltib qo'yadigan bo'ldi. Ertalab arava kelganda 
kam pir H aydar otani b ir chetga tortib:
— I n i m ,- d e d i ,- o ‘rtog‘ingizni yolg‘iz tashlab ketgani 
asti k o ‘nglim bo'im ayapti?
— Sizni  bror eltib qo'ysinm i?
— A brorning ishi bor. 0 ‘zim ishga yaram ay shu m ahalda 
yana birovni ishdan qo'yaym i! O tning tizginiga arqon ulab 
beringlar, o 'zim haydab ketaveram an. A ravani p o chtaning 
odam idan berib yuboram an.
Asrorqul bunga rozi b o ‘lm asa ham , kam pirning ra ’yini 
qaytargani botinolm adi.
K am pir j o ‘nadi.