Зиѐвуддин Раҳим, Одилхон қори Юнусхон ўғли

“Кимнинг ташвиши охират бўлса, Аллоҳ унинг қалбида бойлик пайдо қилади, хотирини жам 
этади, 
(мол-)
дунѐ унга судралиб келади”. 
Қайси банданинг асосий ташвиши охират бўлса, қиѐматда Аллоҳ розилигини топиб, жаннатга кириш 
ғамида яшаса, Аллоҳ унинг қалбига бойлик, қаноат неъматини беради, кўзини тўқ, хотирини жам қилиб 
қўяди. Энди у бойлик васвасасига учмайди, ҳою ҳаваслар гирдобидан қутулади, хотиржам яшайди. Унга 
тақдирида ѐзилган ризқи қийинчиликсиз келади, устига файз-барака ѐғилади. 
Охиратни дунѐдан устун қўядиган бандани Аллоҳ таоло икки дунѐда азиз-мукаррам қилади. Бу 
ҳадисда киши дунѐда кўрадиган айрим яхшиликлар тилга олинмоқда. Бу билан охират ғами ила яшашга 
чақирилмоқда. Охират ғами – кенг маънодаги тушунча. Қисқа қилиб айтганда, охират ғами имон 
саломатлиги, охират ободлиги билан боғлиқ нарсалар ҳақида қайғуришдир. Қалбини куфрдан, ширкдан, 
нифоқдан асраш, Аллоҳ айтганини бажариш, Ислом дини ривожи, келгуси авлодлар мўмин-мусулмон, 
одоб-ахлоқли бўлиб ўсишлари ҳақида ўйлаган инсон охират ғамида яшаган бўлади. 
Ҳадис давомида охиратни унутиш, фақат ўткинчи дунѐ ташвишлари билан ўралашиб қолишдан 
огоҳлантирилади: 
“Кимнинг ғами дунѐ бўлса, Аллоҳ унинг икки кўзи олдига фақирлигини келтиради, хаѐлини 
паришон қилади, унга 
(мол-)
дунѐдан фақат ўзига тақдир этилганигина келади”.
Агар бирон кишининг асосий ташвиши дунѐ бўлса, Аллоҳ унинг кўзи олдига фақирлигини 
келтиради, уни келажаги ҳақида ѐмон фикрлар, шубҳа-гумонлар гирдобига ташлайди, ҳирсини, 
очкўзлигини баттар кўпайтиради. Бундай кимса қалб хотиржамлигидан бебаҳра қолади, доим ўткинчи 
муаммолар устида сарсон-саргардон ҳолида кезади, вақтини дунѐнинг икир-чикирлари билан ўтказади. 
Унга тақдирида ѐзилган ризқидан бошқа насиба етмайди, хайр-барака берилмайди. 
5-КАЛИТ. НАМОЗ ЎҚИШ 
Аллоҳ таоло Ўзининг суюкли Пайғамбари соллаллоҳу алайҳи ва салламга шундай хитоб қилган: 
"-------------------------------- Арабий матн----------------------------------"