Зиѐвуддин Раҳим, Одилхон қори Юнусхон ўғли

“Аҳлингизни намоз ўқишга буюринг, ўзингиз ҳам 
(намоз ўқишда)
 чидамли бўлинг! Биз Сиздан 
ризқ сўрамаймиз, 
(балки)
Ўзимиз Сизга ризқ берамиз. Чиройли оқибат – жаннат 
(аҳли)
 
тақвоникидир”
(“Тоҳа” сураси, 132-оят).
Бу ердаги “намоз”дан мурод беш вақт фарз намози, “аҳлингиз”дан мурод эса Расулуллоҳ соллаллоҳу 
алайҳи ва саллам завжалари, қизлари, куѐвлари Али розияллоҳу анҳу, қолаверса бутун умматларидир. 
Яъни: эй Муҳаммад, аҳлингизни намозни вақтида, мукаммал ўқишга буюринг, ўзингиз ҳам сабрли 
бўлиб, намозни тўлиқ адо этинг. Агар намозни қоим қилсангиз, ўйламаган тарафингиздан ризқланасиз. Сиз 
ўзингизни ризқлантиришга масъул эмассиз, балки Биз сизга ризқ берамиз. Парвардигорига тақво қилганлар 
мукофоти жаннатдир. 
Хабарларда келишича, пайғамбарлар алайҳимуссалом бошига оғир юмуш тушганида дарров намоз 
ўқишга киришиб, Аллоҳдан ѐрдам сўрашарди. Жумладан, анбиѐлар саййиди Муҳаммад Мустафо 
соллаллоҳу алайҳи ва саллам мушкул вазиятда қолсалар, ибодат қилиб Аллоҳдан мадад сўрардилар. 
Ҳузайфа розияллоҳу анҳудан ривоят қилинишича, Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам бошларига 
бирон юмуш тушса, намоз ўқишга чоғланардилар (Абу Довуд, Аҳмад ривояти. Ривоят санади саҳиҳ). 
Ҳадиси қудсийларнинг бирида: “Эй бандам, ибодатимга фориғ бўл! Шунда қалбингни бойликка 
тўлдираман, фақирлигингни кетказаман. Агар ундай қилмасанг, қалбингни бандлик (муаммо) билан 
тўлдираман, фақирлигингни кетказмайман” дейилган (Термизий, Ибн Можа ривояти). 
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

20 
Одамлар ичида: “Намоз ўқисак, касб-коримиз, тирикчилигимиз нима бўлади, фарзандларимизни ким 
боқади?” деб савол берувчилар чиқиши эҳтимолидан Аллоҳ таоло: “Биз Сиздан ризқ сўрамаймиз, (балки) 
Ўзимиз Сизга ризқ берамиз”, деб марҳамат қилмоқда. 
َع ْن
َع ْب
ِد 
ِللها
ْب
ِن 
َس
َل
ٍـ 
ُوْنَع ُللها َيِضَر
ػَق
َؿا
: