Зиѐвуддин Раҳим, Одилхон қори Юнусхон ўғли

КУЧЛИ ШАМОЛ ПАЙТИДА ЎҚИЛАДИГАН ДУО 
ُذوُعَأَو ِوِب ْتَلِسْرُأ اَم َرْػيَخَو اَهيِف اَم َرْػيَخَو اَىَرْػيَخ َكُلَأْسَأ ّْنِِإ َّمُهَّللا
ِوِب ْتَلِسْرُأ اَم ّْرَشَو اَهيِف اَم ّْرَشَو اَىّْرَش ْنِم َكِب
.
Дуо ўқилиши: 
“Аллоҳумма инний асъалука хойроҳаа ва хойро маа фийҳаа, ва хойро маа урсилат биҳ, 
ва аувзу бика мин шарриҳаа ва шарри маа фийҳаа, ва шарри маа урсилат биҳ”. 
Дуо маъноси: 
“Ё Аллоҳ, мен 
(бу шамолнинг)
яхшилигини, ундаги, у билан юборилган 
яхшиликни сўрайман. Мен 
(бу шамолнинг)
ѐмонлигидан, ундаги, у билан юборилган ѐмонликдан 
паноҳ сўрайман”. 
Оиша розияллоҳу анҳо онамиздан ривоят қилинишича, Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи ва саллам 
қаттиқ шамол эсганида, “Аллоҳумма инний асъалука хойроҳаа ва хойро маа фийҳаа, ва хойро маа урсилат 
биҳ, ва аувзу бика мин шарриҳаа ва шарри маа фийҳаа, ва шарри маа урсилат биҳ”, деб дуо қилардилар. 
Агар об-ҳаво айниса, у зотнинг ранглари ўзгарарди, чиқиб кириб, бориб келардилар. Агар ѐмғир ѐғса, 
Расулуллоҳнинг безовталиклари арирди (Муслим, Термизий, Байҳақий ривояти). 
Расулуллоҳ алайҳиссалом умматларига шу қадар меҳрибонликларидан, кучли шамол бўлганда 
“Аллоҳ умматимга бирон мусибат юбормасмикан”, деб безовталаниб қолардилар. Агар ѐмғир ѐғса, у 
зотнинг қалблари хотиржам бўларди. 
ЁМҒИР ЁҒИШИНИ СЎРАШДА ЎҚИЛАДИГАН ДУОЛАР 
اَنْػثََِأ َّمُهَّللا اَنْػثََِأ َّمُهَّللا اَنْػثََِأ َّمُهَّللا
.
Дуо ўқилиши: 
“Аллоҳумма ағиснаа, аллоҳумма ағиснаа, аллоҳумма ағиснаа”. 
Дуо маъноси: 
“Ё Аллоҳ, устимизга ѐмғир ѐғдир! Ё Аллоҳ, устимизга ѐмғир ѐғдир! Ё Аллоҳ, 
устимизга ѐмғир ѐғдир!”
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

117 
Анас ибн Молик розияллоҳу анҳудан ривоят қилинишича, бир киши жума куни дорул қазо тарафдан 
масжидга кириб келди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам турган ҳолда хутба қилаѐтгандилар. Ўша 
киши Пайғамбар алайҳиссаломга юзланиб, “Эй Расулуллоҳ, моллар ҳалок бўлди, йўллар тўсилди. Аллоҳга 
дуо қилинг, устимизга ѐмғир ѐғдирсин!” деди. Шунда Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам қўлларини 
юқори кўтариб, “Аллоҳумма ағиснаа, аллоҳумма ағиснаа, аллоҳумма ағиснаа”, деб дуо қилдилар. Аллоҳга 
қасамки, биз билан уйлар ҳамда маҳаллалардаги тор йўлаклар ўртасида на тўп-тўп, на бўлак-бўлак 
булутларни кўраѐтгандик. (У зот дуоларидан кейин) худди қалқонга ўхшаш булут чиқиб келди, осмон 
ўртасида ѐйилиб кетди. Кейин ѐмғир ѐға бошлади. Аллоҳга қасамки, биз олти кун қуѐшни кўрмадик. 
Ҳалиги киши жума куни яна ўша эшикдан кириб келди. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам турган 
ҳолда хутба қилаѐтгандилар. У Пайғамбар алайҳиссаломга юзланиб, “Эй Расулуллоҳ, моллар ҳалок бўлди, 
йўллар тўсилиб қолди. Аллоҳга дуо қилинг, ѐғаѐтган ѐмғирни тўхтатсин!” деди. Шунда Расулуллоҳ икки 
қўлларини кўтариб, “Аллоҳумма ҳаваалайна ва лаа ъалайнаа, аллоҳумма ъалал аакаами вал-жибаали вал-
аажаами ваз-зироби вал-авдияти ва манаабитиш шажар”, деб дуо қилдилар. Шундан сўнг ѐмғир ѐғиши 
тўхтади. Биз кўчага чиқиб қуѐш чарақлаб турганганини кўрдик, шу ҳолда тарқалдик” (Бухорий, Муслим, 
Насоий, Ибн Хузайма, Байҳақий ривояти). 
َنِقْسا َّمُهَّللا
ً ةِرَم اًئةِرَم اًثيِغُم اًثْيََ ا
ًل ِجاَع راَض َرْػيََ اً ِفاَن ا
ٍل ِجآ َرْػيََ
.
Дуо ўқилиши: 
“Аллоҳуммасқинаа ғойсам-муғийсам-марийъам-марийъаа, наафиъан ғойро зорр, 
ъаажилан ғойро аажил”. 
Дуо маъноси: