ِباَﺰْﺣﻷا ِمْﻮَﻳ َﻞْﺜِﻣ ْﻢُﻜْﻴَﻠَﻋ ُفﺎَﺧَأ ﻲِّﻧِإ ِمْﻮَﻗ ﺎَﻳ َﻦَﻣﺁ يِﺬﱠﻟا
)
٣٠
(
ٍحﻮُﻧ ِمْﻮَﻗ ِبْأَد َﻞْﺜِﻣ
ِدﺎَﺒِﻌْﻠِﻟ ﺎًﻤْﻠُﻇ ُﺪﻳِﺮُﻳ ُﻪﱠﻠﻟا ﺎَﻣَو ْﻢِهِﺪْﻌَﺑ ْﻦِﻣ َﻦﻳِﺬﱠﻟاَو َدﻮُﻤَﺛَو ٍدﺎَﻋَو
)
٣١
(
“Imon keltirgan kishi dedi: «Ey qavmim, men sizlarning ustingizga ham xuddi o‘tgan firqalar kuni
tushib qolishidan qo‘rqaman. (Ular) Nuh qavmi, Od, Samud qabilalari va ulardan keyingi (kufr yo‘lini
tutgan) kimsalarning ishi kabidir. Holbuki, Alloh bandalari uchun zulm qilishni istamas”. (G’ofir, 30-31.)
«Imonli kishi» ularni ko‘p nasihatlar qilib, jon kuydirib hidoyatga chorladi, aniq bilardiki, qavmi agar imonga
kelsa, yaxshi, agar imonga kelmasa, unda o‘ziga zarar yetkazishlari ham mumkin. Ammo mo‘‘jiza tufayli
«imonli kishi» halokatdan saqlanib qoldi:
َﻓ
ِباَﺬَﻌْﻟا ُءﻮُﺳ َنْﻮَﻋْﺮِﻓ ِلﺂِﺑ َقﺎَﺣَو اوُﺮَﻜَﻣ ﺎَﻣ ِتﺎَﺌِّﻴَﺳ ُﻪﱠﻠﻟا ُﻩﺎَﻗَﻮ
Do'stlaringiz bilan baham: |