Бошланғич таълим педагогикаси ва методикаси факулктетлари

ҳур адабий асарлар яратишга қодир тил 
эканлигини
намойнш қилди. Унинг асарлари, айниқса, 
ғаэалларн,
XV аср ва ундан сўнг 1917 йилгача бўлган дапр ўзбек
адабий тилида нутқ маданияти амалиётининг ривожига
бебаҳо ҳисса бўлиб қўшилди. Навоийдан 
сўнг 
ўзбек
адабиётнда (нафақат ўзбек адабиётида) маълум мав-
қени эгаллаган шоирлар 
нутқ 
туэишнинг 
Навоийча
йўлннн тутдилар, Навоийни ўэларига устоз деб билди-
лар. Халқ орасида ном чиқарган ҳофизлар Навоий ға-
залларн матни асосида куйладилар. Кейинги асрларда
ижод қилган Бобур, Огаҳий, Комил Хоразмий, Мунис
Хоразмий, Машраб, Махмур, Гулханий, Нодира, Увай-
сий, Муқимий, Фурқат, Аваз Утар ўғли, Фитрат Беҳбу-
дий, Сўфизода, Ҳамза каби мутафаккирларнннг асар-
ларида ўэбек мумтоз адабий 
тили нормалари амалий
жихатдан мукаммаллашиб борди.
Алишер 
Навоий ўзининг «Муҳокаматул луғатайн»
асарнда 
ҳар 
бир тилнинг 
катта 
ёки 
кичиклигидан
қатъи назар, ўзига хос ижобий томонлари боркн, улар-
ни бошқа бирор тилдан топиб бўлмайди, деган фикрни
айтиб, форс тили шуҳрат топган тил 
бўлишига қара-
масдан, туркнЗ тилда бўлган 
баъзи бир имкониятлар
унда йўқлигини 
баён этади ва 
далил сифатида ўша
1 
Амир Хисра
з 
Деҳлавий.
Асарлар, Тошкент, 1972, 5- бет.
2 У ш а а с а з , 57- бет.
www.ziyouz.com kutubxonasi

---

давр ўэбек тилида амал қилган 99 дона феълнн кел-
тириб, улар форс тилида йўқ эканлигини кўрсатади.